تحليل رابطه مؤلفه‌هاي مديريت دانش با نوآوري از طريق توانمند سازي كاركنان در سازمان آموزش و پرورش

امروزه سازمان‌هاي كشور به مانند ساير سازمان‌هاي جهان براي حفظ رقابت پذيري، ناگزيرند نوآور باشند. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطۀ بين مؤلفه‌هاي مديريت دانش با نوآوري در سازمان‌ها با در نظر گرفتن متغير ميانجيِ توانمندسازي كاركنان به صورت موردي در سازمان آموزش و پرورش اجرا شد. جامعۀ آماري پژوهش حاضر شامل كليۀ مديران، معاونين، رؤساي ادارات و كارشناسان سازمان آموزش و پرورش استان قزوين به تعداد 90 نفر مي‌باشد كه با صرف نظر از نمونه گيري، كل جامعه در معرض سنجش قرار گرفته و در عمل، سرشماري انجام شده است. اطلاعات مورد نياز به وسيلۀ يك پرسشنامۀ محقق ساخته شده گردآوري شده است كه روايي آن به شكل صوري(اخذ نظر خبرگان) احراز شده و پايايي آن با پيش سنجي به حجم 10 نمونه و محاسبۀ آلفاي كرونباخ معادل 0.815 احراز شده است. نتيجۀ پژوهش اين موضوع را تأييد نمود كه تمامي متغيرها با نوآوري ارتباط دارند. بر اساس مدل بهينه شده رابطۀ متغيرهاي دانش آفريني و به‌كارگيري دانش به‌طور مستقيم با نوآوري معنادار مي‌باشد.