مقايسه كيفيت زندگي، سطح اضطراب و رضايت از خدمات توانبخشي در مادران داراي كودك مبتلا به طيف اوتيسم با ساير مادران داراي كودك غير اوتيستيك شهر اهواز

زمينه. مادران داراي كودك مبتلا به طيف اوتيسم فشار رواني و جسماني زيادي را تحمل مي كنند كه مي تواند بر كيفيت زندگي، حالات عاطفي و قضاوت آنها از خدمات درماني دريافت شده تأثير بگذارد. هدف اين مطالعه مقايسه كيفيت زندگي، سطح اضطراب و ميزان رضايتمندي مادران داراي كودك مبتلا به طيف اوتيسم با ساير مادران داراي كودك غير اوتيستيك در شهر اهواز بود. روش كار. در اين مطالعه مقطعي، توصيفي-تحليلي از بين مراجعين مراكز توانبخشي اهواز، 128 مادر داراي كودك مبتلا به طيف اوتيسم و 30 مادر داراي كودك نيازمند مداخلات توانبخشي غير اوتيستيك انتخاب شدند. پرسشنامه كيفيت زندگي، مقياس اضطراب درك شده-14، و پرسشنامه رضايتمندي براي دو گروه تكميل شد. داده ها با آزمون آنواي چند متغيره سه طرفه آناليز شدند. يافته ها. نمره كيفيت زندگي مادران داراي كودك اوتيستيك نسبت به مادران داراي كودك غير اوتيستيك به طرز معناداري پايين تر بود (P 0/001). اما، تفاوت معنادار در نمره اضطراب (P=0/114) و ميزان رضايتمندي (P=0/079) دو گروه ديده نشد. عوامل سن، تحصيلات و شغل مادران بر روي نتايج اثر معنادار داشتند (P 0/05). همچنين، مادراني كه كودك مبتلا به طيف اوتيسم آنها زير 1 ماه خدمات توانبخشي دريافت كرده بودند نسبت به آنهايي كه بالاي 6 ماه توانبخشي گرفته بودند، كيفيت زندگي پايين تر (P=0/003) و سطح اضطراب بالاتري (P=0/025) داشتند. نتيجه گيري. مادران ميانسال خانه دار داراي كودك مبتلا به طيف اوتيسم پايين ترين ميانگين نمره كيفيت زندگي را در بين تمام مادران مورد مطالعه داشتند. رضايتمندي از خدمات توانبخشي در مادران داراي تحصيلات دانشگاهي نسبت به مادران غير دانشگاهي كمتر بود كه نشان دهنده سطح بالاتر توقعات آنها از اقدامات توانبخشي است. پيامدهاي عملي. كاربرد يافته هاي پژوهش حاضر در مديريت خدمات توانبخشي كودكان مبتلا به طيف اوتيسم و خانواده هاي آنها.