نوسانات سود و تاخير در گزارش حسابرسي

سود حسابداري بعنوان نتيجه عملكرد يك واحد تجاري، توجه عموم سرمايه گذاران و تحليلگران مالي را جلب نموده است. نوسان سود قابليت پيش بيني آن را به طرز قابل توجهي كاهش داده و بر ريسك حسابرسي اثرگذار است. حسابرسان براي كاهش ريسك حسابرسي به يك سطح پايين قابل قبول، تلاش مضاعفي در راستاي توجيه نوسانات انجام داده كه مستلزم صرف زمان بيشتر از طرف تيم حسابرسي است. بنابراين هدف اين پژوهش كاربردي، بررسي تاثير نوسانات سود بر تاخير گزارش حسابرسي است. به منظور نيل به اين هدف، 1650 سال - شركت (165 شركت براي 10 سال) مشاهده جمع آوري شده به روش كتابخانه اي از گزارشات مالي ساليانه شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طي دوره زماني 1399-1390 مورد آزمون قرار گرفته است. نتايج برآورد رگرسيون هاي چندگانه حاكي از اين است كه بين نوسان سود و تاخير در گزارش حسابرسي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنين به دليل اهميت جزء تعهدي سود حسابداري، اقلام تعهدي سود حسابداري به سه قسمت تغيير در سرمايه در گردش غيرنقدي (اقلام تعهدي با قابليت اتكاي پايين)، تغيير در دارايي هاي عملياتي غيرجاري (اقلام تعهدي با قابليت اتكاي متوسط) و تغيير در دارايي هاي مالي خالص (اقلام تعهدي با قابليت اتكاي بالا) تفكيك گرديده و تاثير هريك بطور جداگانه بر تاخير گزارش حسابرسي بررسي شده است. نتايج حاصل از بررسي، حاكي از وجود رابطه مثبت و معنادار بين هر سه متغير فوق و تاخير در گزارش حسابرسي مي باشد كه نشان مي دهد با افزايش نوسان اقلام تعهدي (فارغ از قابليت اتكاي آنها)، تاخير گزارش حسابرسي افزايش مي يابد.