بازنمايي ادراك دانشجويان دختر از مصاديق رفتاري «معاشرت نيكو با همسر»: يك مطالعه كيفي

هدف اين پژوهش شناسايي مصاديق «معاشرت نيكو با همسر» از نگاه دانشجويان دختر دانشگاه بجنورد است. بدين‌منظور از پژوهش كيفي و روش «پديدارشناسي توصيفي» استفاده شده است. شركت‌كنندگان در اين پژوهش، تعداد 29 تن از دانشجويان دختر دانشگاه بجنورد در سال تحصيلي 1397ـ1398 بودند كه به روش «نمونه‌گيري هدفمند» انتخاب شدند. گذراندن درس «خانواده در اسلام و آشنايي با مفاهيم آن» نيز ملاك ورود به پژوهش در نظر گرفته شد. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از مصاحبه عميق نيمه‌ساختاريافته انجام گرفت و تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت. رمزنگاري (كدبرداري) و تحليل داده‌ها با روش كولايزي انجام شد و 150 جمله مهم استخراج‌شده از مصاحبه‌ها براساس شباهت معنايي در 29 زيرمضمون (خوشه معنايي) جاي گرفت و در نهايت نيز معاني مرتبط با يكديگر تحت عنوان 9 مضمون (درون‌مايه) دسته‌بندي شد كه عبارتند از: پذيرش بدون قيد و شرط همسر به‌عنوان يك انسان آزاد، القاي احساس امنيت به همسر در طول زندگي مشترك، مسئوليت‌پذيري در قبال تأمين آرامش و آسايش خانواده، پاسخ‌گويي به نياز همسر درخصوص عشق و تعلق در عمل و رفتار، تلاش براي تقويت رابطه صميمانه با خانواده همسر، پختگي شخصيتي، احترام به همسر و قدرداني از زحمات او، برخورداري از روحيه‌ گذشت و فداكاري، و خوش‌خلقي. مردان با استفاده از اين خصوصيات مي‌توانند به ‌دستور قرآن مبني بر «معاشرت نيكو با همسر» عمل كرده، زندگي رضايت‌بخشي براي خود و همسرشان رقم بزنند.