تحليلي بر شبكه تهديد و حلقه مخاطره سيل در آسيب پذيري كاربري اراضي با رويكردي بر پدافند غير عامل و تاب آوري شهري (مطالعه موردي: شهر روانسر)

در هر بحراني مجموعه‌اي از عوامل در افزايش آثار بحراني مخاطره عمل مي‌نمايند و مهار بحران را با مشكل مواجه مي‌سازند، به حقيقت پدافند غير عامل به عنوان يك بينش منطقي و ابزاري مهم درجهت پيشگيري از تهديدات احتمالي و فراهم كردن امنيت فردي وگروهي، امنيت مراكز جمعيتي و تجهيزات-تاسيسات حساس و كاهش آسيب پذيري بحران بكار مي‌رود. پژوهش حاضركه تحليلي بر شبكه تهديد و حلقه مخاطره سيل در آسيب پذيري كاربري اراضي با رويكردي بر پدافند غير عامل و تاب آوري شهري در شهر روانسر است به تاثير استقرار و بهينه سازي كاربري‌ها و نقش راهبردي پدافند غير عامل در تاب آوري شهري مي پردازد. نوع تحقيق در اين مفاله با توجه به ماهيت موضوع توصيفي-تحليلي است. نتايج حاصل نشان در صورت وقوع سيل در شهر روانسر بيشترين آسيب پذيري در محله گل سفيد خواهد بود. شكل گيري بخشي از محله در بستر طغياني رودخانه و خصوصياتي نظير بافت روستايي با تراكم بالاي جمعيت، نفوذناپذير، ريزدانه و عدم پيروي از هرگونه اصول ساخت‌وساز شهري بر دامنه آسيب‌پذيري اين محل افزوده است. همچنين محله‌هاي بهار، بهداري و بلوار به دليل شيب پايين و بالا بودن سطح ايستابي آب و قرارگيري در مسير سرچشمه سراب روانسر و محل اتصال رودخانه‌هاي عاصم آباد از ضلع غربي وخشكه رود از ضلع شمال شرقي قابليت بالاي سيل‌خيزي برخوردارند و تاب آوري كمتري دارند.