تاثير نسبت فعال ‌كننده به چسب بر پارامترهاي شكست بتن ژئوپليمري سبك بر پايه خاكستر بادي

بتن متنوع‌ترين و يكي از پرمصرف‌ترين مصالح ساختماني است. براي ساخت بتن به مقدار زيادي سيمان پرتلند نياز است. توليد سيمان پرتلند همراه با توليد مقدار زيادي دي اكسيد كربن است كه جو را آلوده مي‌كند. علاوه بر آن مقدار زيادي انرژي نيز براي توليد سيمان پرتلند مصرف مي‌شود. از اين رو، يافتن يك ماده جايگزين براي سيمان پرتلند اجتناب ناپذير است. بتن ژئوپليمري يك ماده ساختماني نوآورانه است كه از اثر شيميايي مولكول‌هاي معدني توليد مي‌شود. حذف سيمان پرتلند يكي از مزيت‌هاي بزرگ استفاده از بتن ژئوپليمري است. به همين دليل براي شناخت انواع بتن ژئوپليمري، مطالعه بر روي اجزاي مختلف سازنده آن و تاثير آن‌ها بر پارامترهاي شكست اهميت دارد. در اين مقاله نتايج آزمايش‌هاي پارامترهاي شكست بتن ژئوپليمري سبك بر پايه خاكستر بادي كلاس C (Lightweight Fly ash C class-based Geopolymer Concrete) ارائه مي‌شود. اين آزمايش‌ها شامل آزمايش خمش سه ‌نقطه‌اي بر روي 36 تير با نسبت فعال ‌كننده به چسب متفاوت است. همچنين آزمايش‌هاي مقاومت فشاري و مقاومت كششي بر روي بتن سخت ‌شده پس از گذشت 24 ساعت عمل‌آوري انجام شد. در اين آزمايش‌ها سه طرح مخلوط با نسبت فعال ‌كننده به چسب 0/4،   0/5  و  0/6 در نظر گرفته شد. با تغيير نسبت فعال‌ كننده به چسب از 0/6 به 0/4، مقاومت فشاري از MPa 18/9 به 28.4 MPa، چقرمگي از MPa mm0.5 19/04 به MPa mm0.514/07، انرژي شكست از 17/31N/m به 20/98N/m و طول ناحيه فرايند شكست از 17/31mm به 20/98mm تغيير يافت.