بررسي مديريت ريسك در مرحله احداث با روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري (مطالعه موردي: پروژه احداث خط لوله نفت يزد- نائين)

شناخت ماهيت ريسك‌هاي تأثيرگذار بر پروژه‌هاي نفتي يك موضوع مهم در مديريت ريسك در شركت‌هايي مانند شركت خطوط لوله و مخابرات نفت ايران است. هدف اين مقاله، شناسايي ريسك‌‌ها و استخراج ساختار روابط ميان ريسك‌هاي بحراني پروژه احداث خط لوله نفت يزد- نائين با به‌كارگيري رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري جهت كمك به اركان پروژه مي‌‌باشد. براي اين كار ابتدا با استفاده از تكنيك‌‌هاي مختلف، ريسك‌هاي بحراني پروژه شناسايي و اولويت‌بندي شده و سپس با استفاده از مدل‌سازي ساختاري تفسيري، روابط متقابل ميان ريسك‌‌ها و قدرت تأثيرگذاري و تأثيرپذيري آن‌ها بر يكديگر مشخص شدند. در اين مقاله تلاش شد با استفاده از مدل‌سازي ساختاري تفسيري درك واقع‌بينانه‌تري جهت مواجهه با عدم اطمينان ناشي از ريسك‌هاي پروژه احداث خط لوله نفت يزد- نائين ايجاد گردد. نتايج پژوهش نشان داد كه ريسك تحريم‌‌ها بر پروژه به جهت آنكه داراي بيشترين تأثير بر ساير ريسك‌‌ها است و كمترين اثرپذيري را از آن‌ها دارد، مي‌‌بايست در كانون توجه مديريت ريسك قرار گيرد. همچنين ازآنجاكه در اين پژوهش از نظرات كارشناسان و افراد خبره درگير در پروژه استفاده گرديده است، انتظار مي‌‌رود اجراي ساختار بيان‌‌شده در اين مقاله بتواند در صورت به‌‌كارگيري در پروژه‌‌هاي مشابه، تأثير مثبت و به سزايي جهت تحقق اهداف پروژه از قبيل هزينه، زمان، محدوده پروژه، كيفيت و بهداشت، ايمني و محيط‌زيست داشته باشد.