تحليل سبك نوشتار زنانه در نثر مطبوعاتي زنان روزنامه‌نويس عهد مشروطه بررسي موردي: دانش و شكوفه

نقد فمينيستي به بازتاب مسائل زنان يا عقايدي مي‌پردازد كه در متن درمورد زنان اظهار شده است. «زنانه‌نويسي» با تمركز بر تفاوت‌هاي گفتار و نوشتار مردان و زنان، از نظريه‌هاي كاربردي در نقد ادبي فمينيستي است. در پژوهش حاضر، زبان و محتواي دو نشريۀ ويژۀ زنان در عهد مشروطه، دانش و شكوفه، از منظر رويكرد فمينيستي زنانه‌نويسي، بر پايۀ ديدگاه زبان‌شناساني همچون ميلز و ليكاف و به روش توصيفي-تحليلي بررسي مي‌شود. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد اگرچه قلم زنان روزنامه‌نويس در اولين نشريات ويژۀ زنان، چندان رنگ‌وبوي فمينيستي ندارد، مؤلفه‌هاي سبك نوشتار زنانه همچون فراواني واژه‌هاي مبهم، بهره‌گيري از قسم، كاربرد تشديدكننده‌ها، قيود ترديدنما و تعابير عاطفي زنانه در سطح واژگاني و به‌كارگيري جملات كوتاه، معترضه يا دعايي، آوردن جملات ناتمام و جملات پرسشي در سطح نحوي قابل‌توجه است. زنان روزنامه‌نويس در حوزۀ محتوايي نيز به مضاميني متمايز با موضوعات بازتاب‌يافته در نشريات مردان پرداخته‌اند، همچون: لزوم سوادآموزي زنان، حفظ‌الصحه و بهداشت زنان، احترام به تمايلات آنان در انتخاب همسر و اصلاح رفتار مردان در تعامل با آنان در خانواده و اجتماع، مقايسۀ وضعيت زنان ايراني با زنان كشورهاي پيشرفته و مطالبات فردي و اجتماعي خود.