فهم نسلي وفاداري و سازوكارهاي مواجهه با بي‌وفايي (تجربۀ دختران تهراني و مادران آن‌ها)

هدف پژوهش حاضر پاسخ‌دادن به اين پرسش است كه دختران و مادرانشان چگونه وفاداري را فهم و معنا مي‌كنند. به عبارتي ميان فهم و درك دختران و مادرانشان از وفاداري چه تفاوتي وجود دارد؟ همچنين در امتداد آن، اين سؤال مطرح مي‌شود كه راهبرد اين دو گروه هدف در مواجهه با بي‌وفايي چيست. در خلال پاسخ به اين پرسش‌ها و رصد تحولات معنايي و ارزشي مفهوم وفاداري، تفاوت معنادهي، مواجهه و راهبرد‌هاي به‌كاررفته توسط دختران متأهل و مادرانشان در مواجهه با فقدان وفاداري مورد مداقه قرار گرفت. از مجموعۀ مفاهيم نظري «عشق سيال» باومن، «رابطۀ ناب» گيدنز، «سرمايه‌داري عاطفي» ايلوز، «ستايش عشق» بديو، «انواع كنش‌هاي معنادار» وبر، مفهوم مداراي اجتماعي و مواردي از اين قبيل براي ايجاد حساسيت نظري در كار پژوهش استفاده شد. به كمك مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته و با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند، داده‌ها از 24 مصاحبه با دختران 23-33 سالۀ (متأهل) شهر تهران و مادرانشان جمع‌آوري شد. با استفاده از روش تحليل تماتيك، 15 مضمون اصلي به‌دست آمد كه آن‌ها را در سه محور دسته‌بندي كرديم. محور اول تصور معنايي از وفاداري است، محور دوم شامل راهبرد‌ها و محور پاياني مداخله‌گرها است.