فقر چند‌بُعدي كودكان ايران از منظر اهداف توسعۀ پايدار

هدف از نگارش اين مقاله، معرفي و ارائه‌ يك چهارچوب جامع براساس ديدگاه توسعۀ پايدار در برآورد فقر چند‌بُعدي كودكان زير 5 سال ايران با استفاده از روش الكاير-­ فوستر است تا به سياست‌گذاران در جهت برنامه‌ريزي و شناخت عوامل مؤثر در محروميت كودكان، ياري رساند. براي اين منظور، از داده‌هاي آمارگيري شاخص‌هاي چند‌گانه جمعيت و سلامت سال ۱۳۹۴ كه آخرين داده‌هاي موجود در كشور بوده، استفاده شده است. نتايج اين تحقيق، دلالت بر آن دارد كه كودكان مناطق روستايي در مقايسه با كودكان شهري، از فقر چند‌بُعدي بيشتري رنج مي‌برند؛ اما نوع محروميتي كه كودكان خانوارهاي شهري و روستايي تجربه مي‌كنند، متفاوت است. با توجه به نتايج كلي، در مناطق شهري دو بُعد تكامل و حمايت و در مناطق روستايي بُعدهاي تكامل و استانداردهاي زندگي، از درجه اهميت بالاتري برخوردارند. بررسي شاخص‌ فقر چند‌بُعدي كودكان زير 5 سال، به‌تفكيك زيرگروه‌هاي جمعيتي، حاكي از آن است كه جنسيت، سطح تحصيلات مادر، بُعد خانوار، سطح توسعۀافتگي استان و پنجك اقتصادي در نوع محروميتي كه كودكان تجربه مي‌كنند، تأثيرگذار است.