بهينه سازي شبكه زنجيره تأمين سبز چندسطحي-چندمحصولي فرآوري آبزيان

آلودگي هاي زيست محيطي، يكي از بزرگ ترين چالش هاي سال هاي اخير جوامع بشري است كه افزايش روزافزون و پيامد هاي مخرب آن، همچنين، افزايش نگراني ها در اين مورد، سبب پيدايش رويكرد هاي جديدي تحت عنوان زنجيره تأمين سبز شده است كه به عنوان يك فلسفه سازماني، مي تواند خطرات زيست محيطي را كاهش دهد. در اين مطالعه، يك مدل رياضي چندهدفه در يك شبكه زنجيره تأمين سبز چند سطحي و چند محصولي ارائه شده است كه به كمينه سازي هزينۀ حمل و نقل، هزينۀ زيست محيطي و بيشينه سازي سطح ظرفيت زنجيره تأمين مي پردازد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر جمع آوري داده ، پيمايشي است. در اين مطالعه، پس از بررسي و مداقه مباني نظري و پيشينه تجربي، طراحي شبكه انجام گرديد. سپس، مدل رياضي مناسب با مطالعه موردي تدوين و اعتبارسنجي آن انجام، و براي حل اين مدل، از رويكرد معيار  جامع، و از نرم افزار گمز با حل كننده هاي سيپلكس، براي حل مدل استفاده شد. با حل مدل، مقدار متغيرهاي تصميم و دودويي محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه كارخانه اول، بيشترين ظرفيت دريافت آبزي از سه مزرعه اول، سوم و چهارم را دارد. همچنين، در زنجيره تأمين آبزيان مورد مطالعه، با تأكيد بر كاهش ردپاي كربن، بيان مي دارد كه، جهت دستيابي به اهداف، كارخانه اول، به فرآوري محصول سوم، كارخانه دوم، به فرآوري هر سه نوع محصول و كارخانه سوم، به فرآوري محصول دوم، فعاليت داشته باشد.