اثر مقدار كاربرد نيتروژن و بهره‌وري آن بر عملكرد و اجزاي عملكرد دو رقم سيب‌زميني در شرايط قوچان

آزمايش در سال زراعي 1399-1398 در شهرستان قوچان به‌صورت كرت‌هاي خردشده بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. عامل كرت اصلي ميزان مصرف نيتروژن در چهار سطح صفر، 50، 100 و 150 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار و عامل كرت فرعي دو رقم سيب‌زميني شامل ارقام اگريا و آريندا بودند. اثر ميزان مصرف نيتروژن و رقم بر تمام صفات مورد مطالعه به‌جز تعداد كل غده در بوته معني‌دار بود، ولي اثر برهمكنش آن‌ها فقط بر تعداد غده متوسط و تعداد كل غده در بوته معني‌دار شد. بيشترين تعداد غده‌هاي ريز به رقم اگريا با ميانگين 3.3 غده در بوته تعلق داشت. بيشترين عملكرد مربوط به تيمار 150 كيلوگرم نيتروژن خالص رقم آريندا با ميانگين توليد 36119 كيلوگرم در هكتار و كمترين عملكرد مربوط به تيمار بدون نيتروژن رقم اگريا با ميانگين توليد 21965 كيلوگرم در هكتار بود. كارايي مصرف، كارايي جذب و كارايي تبديل نيتروژن در رقم آريندا بيشتر از رقم اگريا بود. رقم آريندا با ميانگين 251 كيلوگرم غده بر كيلوگرم نيتروژن جذب‌شده در هكتار از كارايي تبديل نيتروژن بالاتري نسبت به رقم اگريا با 199 كيلوگرم غده بر كيلوگرم نيتروژن جذب شده در هكتار برخوردار بود. بيشترين اختلاف دو رقم در كارايي تبديل نيتروژن مربوط به سطح بدون مصرف نيتروژن و كمترين اختلاف مربوط به سطح 150 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار بود. به‌طور كلي، نتايج نشان داد كه رقم مناسب جهت كشت در منطقه قوچان، رقم آريندا با سطح مصرف 150 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار است كه نه تنها از نظر بهره‌وري نيتروژن نسبت به اگريا برتري دارد، بلكه از عملكرد بالاتري نيز برخوردار بود.