پاسخ‌هاي مورفو-فيزيولوژيكي و عملكردي ژنوتيپ‌هاي كينوا (Chenopodium quinoa Willd) به كاربرد كلات پتاس و روي تحت شرايط تنش خشكي

به‌منظور مطالعه پاسخ‌هاي مورفو-فيزيولوژيكي و عملكردي سه ژنوتيپ كينوا به محلول‌پاشي كلات‌هاي روي و پتاسيم تحت شرايط تنش خشكي در مزرعه آموزشي پژوهشي –دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد واقع در گلبهار در طي دو سال زراعي 98-1397 و 99-1398 انجام شد. آزمايش به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار بود. تنش خشكي در چهار سطح در كرت‌هاي اصلي (آبياري معمول به‌عنوان تيمار شاهد، 75 درصد ظرفيت زراعي، 50 درصد ظرفيت زراعي و 25 درصد ظرفيت زراعي) و در كرت‌هاي فرعي تركيب تيماري ارقام گياه كينوا در سه سطح (Q26، Q29 و Titicaca) و محلول‌پاشي در چهار سطح (عدم محلول‌پاشي به‌عنوان شاهد، كلات روي 100 درصد، كلات پتاس 100 درصد و 50 درصد تلفيق كلات روي و پتاس) مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج نشان داد با افزايش شدت تنش بر ميزان شاخص‌هاي رشدي و عملكردي و رنگيزه‌هاي فتوسنتزي كاسته شد. همچنين نتايج نشان داد تيمار محلول‌پاشي تركيبي نسبت به ديگر تيمارها ارتفاع، وزن بوته، تعداد دانه، عملكرد دانه و بيولوژيك بيشتري داشتند. هرچند ارقام مختلف نسبت به صفات مختلف واكنش متفاوتي داشتند ولي بيشترين وزن بوته، تعداد دانه، وزن هزاردانه، عملكرد دانه و كلروفيل a و b در رقم Q26 به‌دست آمد. همچنين در سال دوم آزمايش در شرايط سطوح مختلف آبياري و همين‌طور سطوح مختلف محلول‌پاشي رشد و عملكرد گياه به‌طور قابل‌توجهي نسبت به سال اول افزايش داشت. به‌طور كلي مي‌توان اظهار داشت كه كاربرد كودهاي محلول‌پاشي توانست اثرات تنش خشكي را كاهش دهد.