تأملي بر فرآيند فرديت در اشعار شفيعي كدكني

براساس نظريه‌ يونگ، سير خويشتن يابي يا فرآيند فرديت با يك نياز روحي يا تضاد دروني در شخص آغاز مي شود؛ در اين فرآيند، سازماندهي در ميان كهن الگوها وظيفه كهن الگوي «خود» است كه اگر بتواند وحدت و يگانگي ميان كهن الگوهاي ديگر ايجاد كند، فرد به رشد رواني مي رسد و سرانجام شناخت  زواياي پنهان درون به خودآگاهي و تماميت فردي منجر مي شود. با رشد فرديت، شخص از تماميت فردي به پيوستگي با جهان و در مرحله بعد يگانگي با كيهان مي رسد و صاحب انديشه جهاني مي شود. در اين پژوهش، اشعار محمدرضا شفيعي كدكني از نظرگاه مراحل خويشتن يابي طبق نظريه‌ يونگ بررسي شده است. دستاورد پژوهش نشان مي دهد كه كهن الگوهاي آنيما، سايه، پير دانا، مرگ و تولد دوباره و قهرمان در مراحل خويشتن يابي در انديشه او وجود دارد و با «منِ خودآگاه» هماهنگ شده است، كهن الگوي «خود» نيز با تمامي آن‌ها سازگار است. شفيعي كدكني با گذر از لايه هاي دروني خويشتن، سير فرديت و رشد رواني را سپري كرده، پس از خودآگاهي و پيوستگي با جهان به يگانگي با كيهان رسيده است.