امكان‌‌سنجي توليد بيوديزل از دانه‌‌هاي روغني در استان تهران

ديزل زيستي يكي از منبع‌‌هاي پيشنهاد شده جهت جايگزين نمودن سوخت‌‌هاي فسيلي، به‌‌طور خاص ديزل است. تكنولوژي‌‌هاي توليد اين مدل از ديزل زيستي تا حد مناسبي به بلوغ رسيده و توانايي توليد انبوه را دارا است. بزرگترين مانع توليد ديزل زيستي هزينه‌‌ي بالاي توليد است كه نشات گرفته از هزينه‌‌ي بالاي مواد اوليه‌‌ي آن كه دانه‌‌هاي روغني است مي‌‌باشد. انجام پتانسيل‌‌سنجي قبل از پروژه‌‌هاي توليدي و صنعتي امري ضروري است و اين امر براي پروژه‌‌هاي مرتبط با ديزل زيستي به دليل مسائل مربوط به مواد اوليه آن امري حياتي‌‌تر است. در اين پژوهش پتانسيل‌‌سنجي جهت كشت دانه‌‌هاي روغني جهت توليد بيوديزل در استان تهران به كمك نرم افزار جي‌‌آي‌‌اس انجام شده‌‌است. نتايج اين پتانسيل سنجي نشان مي‌‌دهد كه بخش‌‌هايي از مناطق غرب و مركزي استان تهران مناسب كشت دانه‌‌هاي روغني جهت استفاده براي توليد ديزل زيستي است. با اين‌‌حال حدود 90 درصد از مناطق استان تهران براي كشت دانه‌‌هاي روغني نامناسب است. بزرگترين عامل محدودكننده، بافت خاكي استان تهران است و بيش از 50 درصد از سطوح استان تهران داراي بافت خاك نامناسب جهت كشت دانه‌‌هاي روغني است. در ادامه براي دستيـابي بـه شناسايي مناطق بهينه كاشت دانه‌‌هاي روغني، متغير هزينه متوسط Cave به ازاي هـر ليتر بيوديزل معرفي مي‌‌شود. نتايج نشان مي‌‌دهد كه با توجه به هزينه‌‌هاي توليد، انتقال، توزيع و تـأمين مـواد اوليـه، هنگامي توليد بيوديزل در اين مناطق مقرون به صرفه اسـت كـه مقـدار متغيـر هزينه متوسط كمتر از 92 هزار ريال به ازاي هـر ليتر بيوديزل توليدي باشد.