تأثير چيدمان فضايي ساختمان‌هاي بلندمرتبه در ارتقاي كيفيت زندگي ساكنان (مورد پژوهي- منطقه 9 شهرداري مشهد)

توسعه‌ي شهرنشيني در قرن بيستم منجر به استفاده‌ي زمين‌هاي شهري به‌صورت متراكم و فشرده شده است كه تأثير آن بر كيفيت محيط‌هاي شهري بسيار حائز اهميت است. لذا بررسي و طراحي ساختمان‌هاي بلندمرتبه قبل از اجرا مي‌تواند كمك‌هاي شاياني در ايجاد فضاهاي شهري سرزنده و پويا كند. يكي از روش‌هايي كه بر پايه‌ي استفاده از روش‌هاي علمي در مطالعات شهري به كار گرفته‌شده است، روش چيدمان فضا است كه اين روش تا حدودي توانايي سنجش و تحليل فضاهاي شهري را انجام دهد. لذا هدف از پژوهش حاضر ارتقاي كيفيت زندگي ساكنان از طريق تحليل چيدمان فضايي ساختمان‌هاي بلندمرتبه در منطقه 9 شهرداري مشهد است. پژوهش حاضر با توجه به هدف، كاربري و ازنظر ماهيت بر پايه‌ي مطالعات كتابخانه‌اي، تحقيقات اسنادي، مقالات علمي و ديتابانك‌هاي طرح‌هاي توسعه‌ي شهري، به جمع‌آوري اطلاعات پرداخته است. در اين راستا تحليل اطلاعات با استفاده نرم‌افزارهاي UCL Depthmap و ArcGIS Desktop10.8 شبيه‌سازي شده است. به‌منظور تحليل ساختارمند به شناسايي 3 نوع تيپولوژي موجود در منطقه 9 پرداخته‌شده است و تحليل اثرگذاري مؤلفه‌هاي ساختمان‌هاي بلندمرتبه با مقياس محلي R3 بر كيفيت زندگي ساكنان به‌صورت گزاره بيان‌شده است. نتايج پژوهش حكايت از آن دارد كه تنها در بخش جنوبي منطقه‌ي 9 بافت ارگانيك است، هم‌پيوندي پايين همراه با عمق بالا وجود دارد. در محله كوثر بخش كوچكي داراي تيپولوژي شبكه‌اي است كه در مقايسه با بافت ارگانيك وضعيت بهتري ازنظر هم‌پيوندي دارد و در قسمت‌هاي ديگر منطقه كه همگي از بافت شطرنجي پيروي كرده‌اند داراي هم‌پيوندي بالا و عمق پايين هستند كه در مقايسه با دو بافت بيان‌شده در ارائه‌ي خدمات به شهروندان و سطح كيفي زندگي ساكنان بهتر عمل كرده است. بنابراين با شناخت نوع چيدمان بافت مي‌توان سطح كيفي محدوده را بررسي كرد و با توجه به مجموعه‌اي از شاخص‌هاي كيفيت مي‌توان در رابطه با ايجاد و يا عدم ايجاد ساختمان‌هاي بلند تصميم‌گيري كرد.