واكاوي مطلوبيت كيفي فضاهاي شهري در ارتباط با الگوي تفكيك اراضي در شهر اردبيل (محله نيار با الگوي تركيبي (شطرنجي- ارگانيك))

ايجاد فضاهاي سكونتي با كيفيت، پيش نياز هر مجتمع زيستي محسوب مي‌گردد. توسعه‌هايي كه جهت شكل‌گيري سكونتگاه‌ها انجام مي‌گيرد، زماني مي‌توانند موفق باشند و به هدف غايي خود كه دستيابي به كيفيت بالاي زندگي است، دست يابند كه از ابتدا طرح درستي برايشان تهيه شده و توسعه بر مبناي آن انجام و همسو با آن پيش رود. از اين رو، هدف اين پژوهش، بررسي ارتباط بين كيفيت فضاي شهري و الگوي تفكيك اراضي در شهر اردبيل( محله نيار با الگوي تركيبي(شطرنجي- ارگانيك)) مي‌باشد. تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت توصيفي- تحليلي و براساس مدل‌يابي معادلات ساختاري است. گردآوري داده‌ها از طريق پرسشنامه با 6 شاخص(دسترسي، فضايي و كالبدي، حمل و نقل، آسايش رواني، امنيت، لذت از محله) و 35 گويه بر مبناي پاسخ‌هاي ساكنان محله نيار در شهر اردبيل و با حجم نمونه 120 نفر انجام شد. اطلاعات جمع‌آوري شده از طريق نرم‌افزارهاي SPSS , Smart-PLS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل ضريب مسير و آزمونt  تك نمونه‌اي نشان داد كه متغيرهاي( امنيت در شب، ايمني در فضاي باز، دسترسي به خدمات، ميزان سرعت اتومبيل‌ها در محله، فضا براي پارك اتومبيل، فضاي الهام بخش در محله، فضاي باز مشترك بين خانه و همسايگان جهت بازي كودكان، آسايش رواني، ميزان فضاي باز عمومي، پارك كردن اتومبيل افراد غريبه جلو منزل، تنوع گياهي در پارك، و يكپارچگي و پيوستگي نماي ساختمان‌ها در محله) بيشترين مقدار آماره را به خود اختصاص داده‌اند كه به ترتيب(1*97، 2/18، 2/58، 2/07، 4/85، 13/64، 2/35، 2/27، 11/25، 2/12، 5/18، 2/28، 2/32) و مابقي متغيرها اثر كمتري دارند كه نشان‌دهنده نارضايتي مردم اين محله از كيفيت فضاي شهري مي‌باشد.  همچنين براساس نتايج آزمون پيرسون همبستگي مثبت و معناداري بين متغير الگوهاي تفكيك اراضي و كيفيت فضاي شهري وجود دارد. سطح معني‌داري به دست آمده (0/024) بوده كه اين رابطه با توجه به همبستگي(466/.) از نوع همبستگي هم جهت و قوي مي‌باشد. بنابراين با شناسايي و ارزيابي شاخص‌هاي كيفيت فضاي شهري با توجه به الگوي تفكيكي از نظر شهروندان، مديران شهري مي‌توانند شرايط و كيفيت محيطي ساكنان را ارتقا و بهبود بخشند.