پهنه بندي شهر بر اساس ميزان آسيب پذيري در مقابل مخاطرات طبيعي مطالعه موردي نسيم شهر

بالا بودن تراكم‌هاي ساختماني و جمعيتي، كيفيت پايين ابنيه در بدنة شبكه‌هاي ارتباطي ودرجة محصوريت بالاو غيره منجر به از بين رفتن دوام و پايداري محيط‌هاي زندگي و بالا رفتن حجم تلفات انساني و خسارت‌هاي مالي در مواقع بروز بحران به ويژه زلزله مي‌شود، اين تحقيق به لحاظ روش توصيف و به لحاظ هدف كاربردي است بنابراين 2 هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي مكان‌هاي آسيب پذير در مقابل مخاطرات طبيعي و همچنين شناسايي مكان‌هاي امن در مواقع بحران جهت اسكان موقت و تحليل نقش عوامل مؤثر در آسيب‌پذيري مناطق شهري در برابر زلزله مي‌باشد.لذا دراين تحقيق با استفاده از GIS، آسيب پذيري مناطق در مقابل زلزله مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه بافت هاي فرسوده نسيم شهر و بدنة معابري كه داراي تراكم‌هاي ساختماني و جمعيتي بالا، كيفيت ابنيه پايين، فاصلة زياد تا مراكز امدادي نسبت به ساير بدنه‌ها و درجة محصوريت بيشتري بوده‌اند، با ميزان آسيب پذيري بالايي مواجه بوده و درنتيجه وضعيت وخيم تري در مواقع بحران خواهند داشت. در بين اين نواحي، هسته اوليه شكل گيري نسيم شهر داراي بدترين وضعيت از نظر آسيب‌پذيري مي‌باشد و در برنامه‌ريزي براي مديريت بحران بايد در اولويت قرار گيرد.بنابراين بافت‌هاي مسكوني نسيم شهر تقريباً 70 درصد به شدت آسيب‌پذير، تقريباً 20 درصد در محدوده‌هاي آسيب پذير و تنها 10درصد محدوده‌هاي با آسيب‌پذيري كم واقع شده است. بنابراين آسيب پذير بودن بافت‌هاي مسكوني شهر و متفاوت بودن آسيب پذيري مناطق به دليل ويژگي‌هايي همچون: عرض معابر، تراكم، مصالح بكاررفته در بناها و... در مقابل مخاطرات طبيعي مورد قطعيت واقع مي‌گردد.