بررسي نقش گردشگري خلاق در باز آفريني و توسعه گردشگري محلات بافت تاريخي شهر (نمونه موردي: محلات دردشت-سرچشمه، طوقچي-شهشهان،كنگاز، كارلادان-كليچه)

توجه به بازآفريني شهري در خصوص محلات قديمي شهر اصفهان، ميتواند پاسخگويي محيطي و افزايش سطح هويت و تعلق خاطر را در ميان شهروندان به همراه داشته باشد، كه در اين راستا، گردشگري خلاق مي تواند دستيابي به آن را ميسر سازد.به عنوان هدف پژوهش،اين پژوهش به دنبال بررسي نقش گردشگري خلاق در بازآفريني و توسعه گردشگري محلات بافت تاريخي شهر اصفهان ميباشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف توسعه‌اي ـ كاربردي و از لحاظ روش‌شناسي توصيفي ـ تحليلي مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي و بررسي‌هاي ميداني است. براي دستيابي به اهداف تحقيق، شاخص‌هايي در دوبخش1-شاخص هاي گردشگري خلاق شامل 5 دسته(سرمايه اجتماعي،كيفيت زندگي،استعداد گردشگري،زيرساخت فيزيكي و تجربه گردشگري) و 2- شاخص هاي بازآفريني در4دسته(اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و كالبدي) استخراج شد. در ادامه براي ارائه الگوي توسعه گردشگري خلاق و تاثير آن بر روند توسعه شهر اصفهان از ابزار پرسشنامه و با حجم نمونه 383 نفر و با استفاده از نرم افزار spss روند كار صورت گرفت.در ادامه نيز روند فرايند تحليل شبكه براي شاخص هاي مرتبط با توسعه شهري خلاق در نرم افزار Geoda تحليل گرديد. در فرآيند تحليل شبكه شهري براي توليد نقشه ها از ابزار (Network Analyst Tools) در محيط نرم افزار ArcGIS استفاده شده است. نتايج نشان داد كه وضعيت شاخص‏هاي ‏5 گانه گردشگري خلاق در سطح محلات بافت تاريخي شهر اصفهان وضعيتي مناسب و تنها در بخش زيرساخت‌هاي فيزكي كمبود احساس مي‌شود؛ اما وضعيت شاخص‌هاي بازآفريني محلات بافت تاريخي شهر اصفهان كاملا نامناسب است. مقايسه ميانگين وضعيت توسعه گردشگري خلاق در بين محلات مختلف شهري نيز نشان مي‌دهد كه بالاترين مربوط به محلات دردشت و طوقچي به ترتيب با ميانگين‌هاي 16/41 و 15/90 و پايين‌ترين ميزان نيز مربوط به محلات كنگاز و كاردالان به ترتيب با ميانگين‌هاي 12/18 و 13/84 بوده است.