شناسايي مناطق مستعد توسعه سكونتگاه‌ها با استفاده از مدل تلفيقي منطق فازي وAHP (مطالعه موردي: شهر پلدختر)

يكي از مهم‌ترين برنامه‌هاي توسعه شهري، مكان‌يابي بهينه جهات توسعه شهري بر مبناي توانمندي‌هاي محيطي است. انتخاب جهت مناسب توسعه شهري باعث مي‌شود كه شهر در آينده با مسائل و مشكلات كم‌تري ازجمله مخاطرات طبيعي همراه باشد و همچنين روند توسعه شهري به‌درستي صورت گيرد. با توجه به اهميت موضوع، در اين پژوهش به شناسايي مناطق مستعد توسعه سكونتگاه‌ها در محدوده و حاشيه‌ي شهر پلدختر پرداخته شده است. در اين پژوهش با توجه به موضوع و اهداف موردنظر، از مدل رقومي ارتفاعي 30 متر SRTM، نقشه زمين‌شناسي 1:100000 سازمان زمين‌شناسي كشور، تصوير ماهواره لندست و لايه‌هاي رقومي اطلاعاتي، به‌عنوان داده‌هاي تحقيق استفاده شده است. مهم‌ترين ابزارهاي تحقيق، Arc GIS (به‌منظور تهيه نقشه‌هاي موردنظر) و Expert Choice (جهت اجراي مدل AHP) بوده است. همچنين در اين پژوهش از مدل‌هاي منطق فازي (به‌منظور فازي‌سازي لايه‌ها و همچنين تلفيق لايه‌هاي اطلاعات و تهيه نقشه نهايي) و AHP (به­منظور وزن‌دهي به لايه‌هاي اطلاعاتي) استفاده شده است. بر اساس نتايج حاصله، بخش‌هاي زيادي از محدوده شهري و حاشيه شهري پلدختر داراي تناسب خيلي كم جهت توسعه شهري هستند. اين مناطق كه عمدتاً شامل مناطق شمالي محدوده شهري پلدختر است به دليل ارتفاع و شيب زياد، قرار گرفتن در واحد كوهستان و دره آبرفتي، پتانسيل كمي جهت توسعه فيزيكي نواحي سكونتگاهي دارند. بر اين اساس، تنها بخش‌هايي از مناطق جنوبي شهر پلدختر به دليل ارتفاع و شيب كم و همچنين قرار گرفتن در واحد دشت، مستعد توسعه فيزيكي نواحي سكونتگاهي هستند.