مقايسه ي ميزان تحليل خارجي اپيكالي ريشه دندان هاي خلفي دائمي درمان ريشه شده و وايتال بعد از درمان ارتودنسي

سابقه و هدف: يكي از نگراني هايي كه در مورد درمان ارتودنسي وجود دارد، تحليل خارجي اپيكالي ريشه مي باشد. از اين رو هدف از اين تحقيق مقايسه ي ميزان تحليل خارجي اپيكالي ريشه ي دندان هاي خلفي دائمي اندو شده و وايتال بعد از درمان ارتودنسي است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مشاهده توصيفي- تحليلي، 112 ريشه دندان از 28 بيمار در محدوده سني20 تا 30مراجعه كننده به بخش ارتودنسي دانشگاه آزاد اصفهان كه در يك سمت فك داراي يك دندان خلفي درمان ريشه شده و در طرف مقابل همان دندان را  به صورت وايتال داشتند انتخاب شدند.ريشه هاي دندان مولر اول و دوم ماگزيلا (مزيوباكال و ديستوباكال)، ريشه هاي دندان مولر اول و دوم منديبل (مزيال وديستال) بررسي شدند. دوراديوگرافي پانوراميك، قبل از شروع درمان و حداقل يك سال پس از شروع درمان تهيه گرديد و نسبت طول ريشه به طول تاج اندازه گيري شد. داده ها با آزمون هاي آماري من ويتني تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: تفاوت معناداري در ميزان تحليل خارجي ريشه هاي ديستالي (0/001=p) و مزيالي (0/001 p) بين دندان هاي اندو شده و وايتال مقابل مشاهده شد ولي بين ريشه هاي ديستوباكال و مزيوباكال دندان هاي خلفي دائمي وايتال فك بالا (0/499=p) ، اندو شده فك بالا(0/249=p) ،ريشه هاي مزيال و ديستال دندان هاي خلفي دائمي وايتال فك پايين (0/398=p) ، اندو شده فك پايين( 0/193=p) مشاهده نشد.در مقايسه ي فك بالا و پايين،تفاوت معناداري در ميزان تحليل خارجي ريشه هاي مزيالي دندان هاي وايتال (0/075=p.)،ريشه هاي مزيالي(0/243=p.) و ديستالي(0/324=p.) دندان هاي اندو شده مشاهده نشد ولي تفاوت معناداري در ريشه هاي ديستالي در دندان هاي وايتال مشاهده شد.(0/014=p)كه تحليل در ريشه ي ديستالي فك بالا بيشتر از فك پايين مشاهده گرديد. ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي: ميزان تحليل اپيكالي خارجي ريشه پس از درمان ارتودنسي در دندان هاي خلفي درمان ريشه شده كمتر از دندان هاي وايتال بود.