ارتباط كورتيزول بزاق و اضطراب در بيماران مبتلا به استوماتيت آفتي عود كننده (يك مطالعه مورد-شاهدي)

سابقه و هدف: استوماتيت آفتي عود كننده يكي از شايعترين بيماري هاي التهابي دهان با اتيولوژي چند عاملي است. عوامل روحي- رواني  از فاكتورهاي احتمالي مسبب زخمهاي آفتي عود كننده است كه سطح كورتيزول را تحت تاثيرقرار مي دهد.اين مطالعه با هدف مقايسه سطوح  اضطراب و كورتيزول بزاق در بيماران مبتلا به استوماتيت آفتي عود كننده (دوره فعال بيماري و دوره بهبودي) و  افراد سالم صورت گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه  تحليلي و مورد-شاهدي نمونه بزاق غير تحريكي 30 بيمار مبتلا به آفت بالاي 10 سال (در مرحله زخم فعال و 2 روز پس از بهبودي) و 30 فرد سالم (گروه شاهد) كه از لحاظ سن و جنس همسان بودند، جمع آوري و جهت ارزيابي سطح كورتيزول بزاق (روش الايزا) به ازمايشگاه ارسال شد.همچنين پرسشنامه Hamilton’s  anxiety scaleبراي ارزيابي سطح اضطراب شركت كنندگان تكميل گرديد.داده ها با نرم افزار SPSS 20 و آزمون تي تست مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: سطح كورتيزول بزاقي در بيماران مبتلا به آفت در دوره زخم فعال و بهبودي تفاوت معني داري نداشت (0/171=P). سطح كورتيزول بزاقي در افراد سالم و بيماران مبتلا به زخم فعال آفتي تفاوت معني داري نداشت (0/272=p). همچنين سطح كورتيزول در بيماران مبتلا به استوماتيت آفتي راجعه در دوره بهبودي و گروه كنترل تفاوت معني داري نداشت (0/97 = P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج سطح كورتيزول بزاقي طي دوره زخمي فعال و پس از بهبودي در بيماران مبتلا به آفت و گروه كنترل تفاوت چنداني ندارد همچنين سطح اضطراب و كورتيزول ارتباطي با وقوع آفت ندارد.