تأثير ‌نظريۀ «روح قرآن» در ‌اعتبارسنجي احاديث توحيدي

The Effect of the “Spirit of the Quran” Theory on the Validating Monotheistic Hadiths

مقالۀ پيشِ‌‌ رو با هدف بررسي چگونگي اثر نظريۀ «روح قرآن» بر ارزيابي روايات توحيدي سامان يافته است. براي دستيابي به آن، ابتدا لزوم اعتبارسنجي محتوايي روايات تبيين گشته و پس از تبيين ‌نظريۀ «روح قرآن» و ضرورت افزودن اين سنجه، به ديگر معيارهاي اعتبارسنجي، نمونه‌‌هايي از روايات توحيدي، به معيار «روح قرآن» عرضه شده و اعتبار آنها محك‌‌سنجي گرديد. اين پژوهش كه به روش تحليلي ـ تطبيقي و گردآوري داده‌‌هاي آن به‌صورت كتابخانه‌اي بوده، ادعا دارد كه از مهم‌‌ترين روش‌‌هاي بهره‌‌گيري از معارف توحيدي قرآن و ايفاي نقشِ محوري آن نسبت به ديگر معارف، سنجۀ راهبردهاي قرآن است. نتيجه اين پژوهش، اعتبارسنجي و پالايش احاديث توحيدي ناهمگون با سنجۀ «روح قرآن» و مرزبندي با ديدگاهي است كه با جمود بر ظهور بدوي واژگان، ميان الفاظ و «روح قرآن» جدايي افكنده است.

The current article is organized to examine how the theory of the “Spirit of the Quran” affects the evaluation of monotheistic narrations. To achieve this purpose, first, the necessity of validating the content of narrations is explained, and after explaining the theory of “Spirit of the Quran” and the necessity of adding this criterion to other validation criteria, examples of monotheistic narrations are presented to the “Spirit of the Quran” criterion and its validity were benchmarked. This research, with the analytical-comparative method and its data collection in a library method, claims that one of the most important methods of using the monotheistic teachings of the Quran and playing its central role compared to other teachings is the measurement of the strategies of the Quran. The result of this research is the validation and refinement of heterogeneous monotheistic hadiths with the criterion of the “Spirit of the Quran” and the demarcation with the view that, stagnation on the primitive emergence of words, separates words and the “Spirit of the Quran.”