محوريت شخصيت فرهمند و روش هاي تبليغي داعيان اسماعيلي در تاسيس خلافت فاطمي

The centrality of Farahmand's personality and the propaganda methods of the Ismaili da'is in the establishment of the Fatimid Caliphate

تاسيس خلافت فاطمي در مغرب در سال 297 ه.ق، به رغم اينكه از نظر سياسي براي اسماعيليه پيروزي به شمار مي رفت، اما موفقيت در حوزه مسائل فرهنگي و اجتماعي در مغرب به سهولت نبود. داعيان اسماعيلي با تاكيد بر نقش محوري شخصيت فرهمند، سيره عملي و شيوه هاي تبليغي خود موجب كاميابي بي نظير اسماعيليه در شمال آفريقا شدند. داعيان در تلاش بودند تا شرايط را به سمت يك حركت شورانگيز شيعي سوق داده و متعاقب آن با تغيير رويكرد امامان اسماعيلي از وضعيت ستر به آشكار و تمركز رهبري در مغرب موجبات موفقيت داعيان در تاسيس خلافت فاطمي را فراهم آوردند. داعيان عامل محوري در گرايش دادن بخش قابل توجهي از مردم مغرب به نهضت اسماعيليه را داشتند، هرچند آنان با مخالفت گسترده رو به رو شدند و مجبور گرديدند سياست مذهبي خويش را در مغرب تعديل كنند و سياست مدارا و تسامح را در پيش بگيرند، كه اين خود منجر به پايه مهم موفقيت داعيان اسماعيلي بود.

The establishment of the Fatimid Caliphate in Morocco in 297 AH, although a political victory for the Ismailis, was not an easy success in the field of cultural and social issues in the Maghreb. Emphasizing the central role of Farahmand's personality, practical life, and propaganda methods, the Ismaili da'is led to the unparalleled success of the Ismailis in North Africa. The Da'is sought to divert the situation to a pro-Shiite movement, and subsequently changed the approach of the Ismaili Imams from the status quo to the overt and concentrated leadership in the West, leading to the Da'is' success in establishing the Fatimid Caliphate. The Da'is were a major factor in turning a significant section of the Maghreb people into the Ismaili movement, although they faced widespread opposition and were forced to adjust their religious policy in the Maghreb and pursue a policy of tolerance, which It itself was an important foundation for the success of the Ismaili da'is.