بررسي آراء اقبال لاهوري و سروش در تبيين خاتميت با تاكيد بر انديشه هاي شهيد مطهري

No English title

يكي از باورهاي قطعي مسلمانان اين است كه با پيامبر گرامي اسلام« صلي الله عليه وآله و سلم » باب نبوت و رسالت براي هميشه بسته شده و پس از آن حضرت كسي به عنوان پيامبر ظهور نخواهد كردوخاتميت تحقق مي يابد. پس از پيامبر اسلام تبيين و تبليغ دين توسط امامان معصوم و اوصياء به حق آن حضرت انجام خواهد شد. اصل و اساس خاتميت بر چند پايه استوار است كه عبارتند از جاودانگي و جامعيت و داراي مراتب بودن دين اسلام و اين كه كمال دين، آن را جاودانه نموده و پس از طي مراحل و مراتب مختلف به عنوان دين كامل در اسلام تجلي يافته است. برخي از نويسندگان معاصربر اين باورند كه وحي مربوط به دوران غريزه است و حاكميت آن تا زمان ظهور اسلام حجيت خود را حفظ نمود، ولي با ظهور عقل تجربي و استقرايي پيوستگي آن با عالم ماوراء طبيعت پايان يافته و بايد به چشم يك تجربه كاملاً طبيعي بدان نگريسته و مورد نقد قرار داد وسروش معتقد است پس از پيامبر و ختم نبوت ولايت هيچكس ديگري از ارزش و اعتبار برخوردار نيست ولي ادعاي ايشان از استحكام لازم برخوردار نيست .اين روشنفكران تحليل و تفسيري از خاتميت مطرح كرده اند كه با دلايل عقلي و نقلي سازگاري نداردو نتايج نادرستي از آن بروز يافته است .بدين جهت مورد نقد قرار گرفته است.

No English abstract