نقش الگوي هژموني فرهنگي بامحوريت عصبيت قومي ومذهبي در يكپارچگي وگفتمان سياسي ايران عصرصفوي

The Role of the Model of Cultural Hegemony with the Axis of Ethnic and Religious Nervousness in the Integrity and Political Discourse of Safavid Iran

برجسته ترين خصيصه حكومت صفويان، تاسيس هويت ملي مستقل و يكپارچه است در اين دوره حفظ و پاسداري از امر سنت البته با پشتوانه بهره‌گيري از الگوي هژموني عصبيت مذهبي وقومي در عين توجه به نمودها و نمادهاي نوپديد ، گفتمان سياسي چيره را تحت تاثير قرار داده و منظومه نشانگان و سامانه مفصل بندي آن را صورتبندي نموده است.گفتمان سياسي صفوي، باتوجه به حكومت و جامعه‌ي ايلي آن عصر وتنيده شدن آن با مذهب ،آميزه اي از ايستارهاي گوناگون ايرانيان ازجمله حضور و تأثيرآيين ومذهب در ابعاد روحي و رواني ، نقش عنصر همبستگي قومي در سازمان و ساختارمديريت را عرضه نموده است. در چنين فراگردي، شاه، نشانه كانوني اين سامانه معنايي است .متن پيشرو، با به پرسش گرفتن معنا، ضمن بيان نقش توان بخشي الگوي هژموني فرهنگي بامحوريت همبستگي مذهبي وقومي و مقام و صلاحيت هاي مفهوم شاه دراجراي بهينه اين الگودر هنگامه صفويه، در پي آزمون اين فرضيه است كه گفتمان سياسي دوران صفوي با بهره گيري ازمنابع تصوف، تشيع، ايراني بودن (مليت ايراني و سنت ايرانشهري)، سنت خلافت (سلطنت) اسلامي و تمدن غربي درطراحي اين الگو سامان يافته و نقشها و كارويژه پادشاه نيز از رهگذر برخورد اين مفاهيم، درجايگاه مرجعيت شاه ،قابل فهم مي باشد .

The most prominent feature of the Safavid government is the establishment of an independent, integrated and inclusive national identity. Has formulated the data and system of the syndrome and its articulation system.Safavid political discourse, considering the government and tribal society of that era and its intertwining with religion, has offered a mixture of various Iranian attitudes, including the presence and influence of religion in the spiritual and psychological dimensions, the role of ethnic solidarity in the organization and management structure. In such a process, the king is the focal point of this semantic systemLeading text, by questioning the meaning, while expressing the role of empowerment of the model of cultural hegemony with the focus on religious and ethnic solidarity and the position and competencies of the concept of the Shah in the optimal implementation of this model during the Safavid era It seeks to test the hypothesis that the political discourse of the Safavid era, using the sources of Sufism, Shiism, being Iranian (Iranian nationality and the tradition of Iranshahri), the tradition of the Islamic caliphate (monarchy) and Western civilization In the design of this model, the role and special role of the king can be understood through the encounter of these concepts, in the position of the king's authority.