شعر بيدل در عصر عسرت؛ يك خوانش فلسفي

فاقد عنوان لاتين

بيدل در زمانه‌ي عسرت به چه كار مي‌آيد؟ شعر و تفكر بيدل سخن قدسي است كه آدمي را به سوي تفكّر معنوي راه مي‌برد؛ همچنين طرز و طراز زندگي انساني را يادآوري و پاسباني مي‌كند. در عصر بدترين بدي‌ها، ره‌بردن به تفكّر معنوي و كسب هدايت از آن آسان نيست اما بايد ياد آن را زنده نگه داشت و از آن آموخت. زيباييِ دلكش و جذبه‌ي شعر همواره خواننده را در قبضه‌ي خود مي‌گيرد و به خلوت خود فرامي‌خواند. در دعوت شعر بيدل، خواننده با محاكات انكشاف هستي مواجه مي‌شود كه با اعتماد و اعتصام به آن مي‌تواند از چنگ استيلاي عصر بدي دوري گزيند. رهروان هستي با پيكربندي مجدد امكان‌هاي شعري بيدل مي‌توانند آفرينش رهيافتي نو را تجربه و دنبال كنند. تحليل مطالب فوق در دو بخش كلي ساماندهي شده است: در بخش اول، پرسش امكان‌هاي شعري در عصر عسرت بر مدار گفت‌وگو با نظرات فلسفي تقرير يافته است. سپس در بخش دوم، تحليل امكان‌هاي تفكّر معنوي بيدل بر محور سه گوهر انساني ارايه شده، كه عبارت اند از: دل و خرد و سخن. پرورش و انكشاف سه گوهر ذاتي مذكور اهميت كانوني دارد؛ چون بنيان انكشاف حقايق به شمار مي‌آيند و امكان محاكات و پيكربندي مجدد را تمهيد مي‌نهند.

فاقد چكيده لاتين