عقلانيت به‌مثابه‌‌ منطق و مبناي بنيادين گفت‌وگوي اسلام با اديان

فاقد عنوان لاتين

گفت‌وگوي علمي و ديني اسلام با اديان بر مبنا و منطق «عقلانيتْ»، ضرورت حتمي است. هدف اين جُستار كه به روش تحليلي-اسنادي تدوين يافته، تبيين نقش عقلانيت به‌منظور كشف و فهم حقيقت در گفت‌وگوي اسلام با اديان است. گفت‌وگو با اديان برپايه‌ي دو نوع عقلانيت فطري و وحياني، هم‌انديشي، هم‌پذيري، صلح و زيست مسالمت‌آميز را به همراه دارد. عقلانيت فطري، قوه‌ي تعقّلْ و وجه تمايز انسان از حيوان است و اين عقلانيت، منطق و مبنايي اصليِ استدلال هر انسان است. عقلانيت وحياني (قرآن)، به‌مثابه معتبرترين منبع معرفتيِ اسلام، نقش اساسي در گفت‌وگوهاي انسانِ مسلمان با ارباب اديان دارد كه به مهم‌ترين مصاديق آن (آيات) اشاره كرده‌ايم. در اين گفت‌وگوها، تمركز عقلانيت وحياني بر مفاهيم مشترك و عام است؛ ازاين‌رو، ديالوگ بر اساس مفاهيم عام و مشترك كه ناظر بر فطرت الهي انسان است، به گفت‌وگوي منطقي سازنده مي‌انجامد. متُد عقلانيت وحياني در گفت‌وگوي با پيروان اديان، گفت‌وگو به‌«روش احسن» است كه روش عقلي است. اين روش، داراي اصول، شرايط و پيش‌شرط‌هايي است كه رعايت آنها منتج به گفت‌وگوي ثمر‌بخش مي‌شود. محورهايي گفت‌وگو، مسائل بنيادين و حقايق اساسيِ مانند صلح، كرامت انساني، خدامحوري، توحيدگرايي و مشتركات انساني است.

فاقد چكيده لاتين