بازتحليل نقش صوفيه در تأويل«قيامت» به «قيام موعود»

آموزه معاد و برپايي قيامت از اساسي‌ترين اعتقادات اسلامي مورد توجه گرايش‌هاي تأويلي جريان‌هاي انحرافي بوده است. متصوفه كه تاريخي به گستردگي دوره اسلام دارد؛ تأويل را به عنوان شيوه‌اي براي درك باطن شريعت و حقيقت مكنون در آن به كار بسته است. متصوفه معتدل هرچند بر وقوع ظاهري و حقيقي واقعه قيامت و مفاهيم مرتبط با آن صحه گذارده لكن بياني تأويلي از مقامات قيامت بيان داشته است كه مايه انحرافاتي در جامعه اسلامي شده است. اين پژوهه با روش كتابخانه‌اي و به‌گونه توصيفي تحليلي به بررسي تأويل متصوفه در مفهوم قيامت مي‌پردازد. اين جستار پس از دنبال نمودن سير تأويل‌گرايي در مفهوم قيامت، تبيين اقسام قيامت در ديدگاه متصوفه و تأويلاتي كه بر آن آموزه وارد شده است به اين دستاورد رهنمون شد كه چنين تأويلاتي منجر به اباحي‌گري، زمينه‌سازي براي نسخ شريعت، بدعت‌گذاري در ايجاد آئيني ساختگي و سستي نسبت به موضوعات مختلف شريعت الاهي شده است.