رابطه انتظار (نيروسازي) و احياء امر

از جمله وظايف شيعيان در دوران غيبت، انتظار است. انتظار علاوه بر تأثير در باور و رفتار، به لحاظ رواني نيز اميد به تغيير را در انسان تقويت مي­نمايد. اميد به تغيير، در واقع، لازمۀ كسب عِده و عُده در مسير انتظار است. اين ملزوم از چارچوب خاصي كه در سنت معصومين؟عهم؟ براي انتظار ترسيم شده، به دست آمده است. اين پژوهش كه رويكرد روايي دارد با روش كتابخانه­اي به اين موضوع پرداخته است كه آيا بين انتظار و احياء امر خاندان رسالت رابطه­اي وجود دارد؟ مهم­ترين يافته اين پژوهش، انكشاف برقراري ارتباطي تنگاتنگ بين انتظار و احياء امر خاندان رسالت، است. همين امر، مسئوليت مضاعفي بر عهدۀ پيروان اين خاندان قرار مي­دهد تا نسبت به زنده نمودن امر آنان كه همان انتظار است، اهتمام ويژه داشته باشند.