كاوشي در مستندات و استدلالات عدم اِجزاء حجّ صبي

مطابق اجماع فقها وجوب حج، مشروط به بلوغ است؛ بنابراين: اولاً: حَجّة‌الاسلام بر صبي واجب نيست. ثانياً: اگر او را حج دهند با وجود صحت و مشروعيت حجّش، مجزي از حَجّةالاسلام نخواهد بود. مستند اصلي هر دو فرع، نصوص خاصّه است؛ برخي فقها پيش از بيان نصوص، به اجماع و برخي به اصل عملي تمسك جسته‌اند كه هر دو، جاي تأمل دارند. تنها دليلي‌كه تعارض بدوي با نصوص خاصه اين باب دارد خبر ابان بن تغلب است كه بر حج صبي، اطلاق حَجّةالاسلام نموده است كه البته اطلاق مزبور، مجازي و به علاقه مشاكله است. درباره فرع دوم، يعني عدم اِجزاي حج صبي از حَجّة الاسلام، برخي مقتضاي قاعده اوليه را اِجزا و برخي عدم اِجزا مي‌دانند كه نظر به اتفاق نظر پيرامون مقتضاي قاعده ثانويه و نصوص خاصه، ثمره­اي بر اختلاف نظر پيرامون مقتضاي قاعده اوليه مترتب نخواهد شد. با توجه به مبتلابه‌بودن اين مبحث و نيز فقدان نگارش هاي مستقل پژوهشي در اين زمينه، بحث و بررسي پيرامون ادله و مفاد آنها ضروري به نظر رسيد. از اين رو در اين پژوهش كه به روش توصيفي ـ تحليلي به نگارش در آمده كاوشي مستوفي پيرامون مستندات و استدلالات فقها صورت گرفته است.