بررسي ماهيت اقتصاد مقاومتي و نظريه‌هاي توسعه اقتصادي

فاقدعنوان لاتين

مفهوم توسعه بعد از جنگ جهاني دوم گسترش يافت، به گونه‌اي كه در اواخر قرن بيست و در قرن بيست و يكم قدرت كشورها بر اساس ميزان توسعه‌يافتگي به‌ويژه توسعه اقتصادي تعريف مي‌شود. از اين ‌رو تلاش‌هايي براي ارائه الگوهاي توسعه در جوامع مختلف شكل گرفت كه نتيجه آن طرح نظرياتي در اين زمينه بود. اين نظريه‌پردازي براي دستيابي به الگوي مطلوب توسعه هيچ‌گاه متوقف نشده است و همچنان ادامه دارد. ديدگاه‌هاي اوليه مبتني بر توسعه خطي بود اما مكاتب بعدي آن را رد كردند و بر الگوي توسعه بومي تأكيد داشتند. ايران نيز پس از انقلاب اسلامي سعي كرد تا الگوي پيشرفت و توسعه به‌ ويژه در حوزه اقتصادي خود را تدوين كند و نهايتاً در سال 91 الگوي اقتصادي مقاومتي از سوي مقام معظم رهبري مطرح شد. سؤالي كه در پژوهش حاضر مطرح مي‌شود اين است كه آيا الگوي اقتصاد مقاومتي يك الگوي جديد است و يا برگرفته از نظريه‌هاي توسعه‌اي است كه قبلاً مطرح شده‌اند؟ در پاسخ به اين سؤال اين فرضيه به سنجش گذاشته مي‌شود كه هرچند الگوي اقتصاد مقاومتي با توجه به مؤلفه‌هاي بومي ايران تعريف شده است، اما درواقع تركيبي از نظريه‌هاي نوسازي و وابستگي است كه پيش‌تر ارائه شده است؛ از اين ‌رو نمي‌توان آن را يك الگوي جديد دانست، اما به هر شكل ماهيت مستقلي دارد. اين پژوهش در چارچوب الگوهاي توسعه بررسي مي‌شود. روش تحقيق در اين پژوهش، مقايسه‌اي و ابزار گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و اينترنتي است.

فاقد چكيده لاتين