بررسي ضمير ناخوآگاه جمعي در اشعار نيما يوشيج

آركي‌تايپ و شعر هر دو از ناخودآگاه انسان مي‌آيند و ريشه در رويا دارند. بدين جهت بررسي ضمير ناخودآگاه جمعي در اشعار شاعران به مخاطب كمك مي‌كند تا مفاهيم موجود در اشعار را با ژرفاي بيشتري درك و دريافت كنند. نيما يوشيج پدر شعر نوين فارسي يكي از شاعراني‌ست كه در شعر‌هايش رويكردي اسطوره‌مدارانه داشته است.در اين پژوهش برخي از اشعار نيما كه در آن‌ها آركي‌تايپ‌ها نقشي محوري داشته بررسي شده. از جمله داروگ، خروس، ققنوس و پي دارو چوپان. ابتدا تعريفي از اسطوره ارائه شد و سپس ارتباط آركي تايپ و شعر و بعد از آن مظاهر ناخودآگاه جمعي در شعرهاي نيما و در نهايت نمونه مثال‌هايي از شعر نيما تبيين شد. در اين مقاله از اشعار تبري نيما (مجموعه روجا) و مجموعه‌ي كامل اشعار فارسي اين شاعر بسيار كمك گرفته شده و تلاش شده است با روشي تحليلي توصيفي و با استفاده از ابزار‌هاي كتابخانه‌اي جهت درك تاريخچه و مشاهده تحقيقات پيشين و تحليل محتوا استفاده شود.