درمان و نقش آن در اسقاط و عدم اسقاط حق خيار فسخ ديدگاه فقه اهل بيت (ع) و فقه حنفي

فسخ نكاح يكي از حقوق زوجين است كه در صورتي كه وجود عيب يا بيماري دريكي از زوجين، طرف ديگر مي تواند از حق خود استفاده كرده و نكاح را ازبين ببرد و آن را فسخ كند. به دليل پيشرفت در دنياي علم پزشكي و درمان خيلي از بيماري هايي كه سابقا غير قابل درمان قلمداد مي شد، امروزه قابل درمان اند. اين مقاله در صدد پاسخ به اين سوال است كه آيا بعد از درمان عيب يا بيماري و بهبود يافتن فرد بيمار، حق خيار فسخ طرف مقابل ساقط مي شود يا كما كان باقي است؟ دراين زمينه دو ديدگاه وجود دارد كه مقاله حاضر به اين دو ديدگاه و ادله آنان مي پردازد. اين تحقيق به صورت كتابخانه اي در قالب روش توصيفي وتحليلي با محوريت ادله فقهي مذهب اهل بيت عليهم السلام و مذهب حنفي اثبات مي كند كه از ديدگاه مشهور فقهاي مذهب اهل بيت عليهم السلام و مشهور احناف بعد از درمان، خيار حق فسخ نكاح ساقط مي شود. و دليل قائلين به عدم سقوط خيار حق فسخ براي اثبات مدعي كافي و وافي نيست.