بررسي توليد ناخالص داخلي و مزيت نسبي بخش ها ي اقتصادي طي برنامه سوم،چهارم و پنجم توسعه اقتصادي مطالعه موردي استان كهگيلويه و بوير احمد

فاقدعنوان لاتين

هدف از اين مقاله بررسي و تحليل رشد توليد ناخالص داخلي استان كهگيلويه و بويراحمد بر اساس بخش‌هاي مختلف اقتصادي، سهم استان در تأمين ارزش افزوده بخش‌هاي عمده اقتصادي كشور و مزيت نسبي بخش‌هاي اقتصادي استان كهگيلويه و بويراحمد طي برنامه سوم، چهارم و پنجم توسعه است. روش مورد بررسي توصيفي و تحليلي است. براي اين منظور ابتدا به بررسي عناصر توليد ناخالص داخلي بر اساس ارزش افزوده بخش‌هاي اقتصادي كه از داده‌هاي آماري بانك مركزي و مركز آمار ايران استخراج شده پرداخته‌ايم. استان به‌ صورت ميانگين طي دوره مورد بررسي حدود 3 درصد توليد ناخالص داخلي كشور با نفت به قيمت جاري و 0.5 درصد توليد ناخالص داخلي بدون نفت به قيمت جاري را تأمين نموده است. همچنين 15 درصد ارزش افزوده بخش نفت، توسط اين استان فراهم شده است. ميانگين سهم ارزش افزوده بخش‌ها در توليد ناخالص داخلي استان به قيمت جاري به ترتيب كشاورزي 4 درصد، نفت 81 درصد، صنعت 3 درصد و خدمات 12 درصد حاصل شده است. از ميان بخش‌هاي اقتصادي استان تنها ارزش افزوده بخش نفت داراي مزيت نسبي تعديل‌شده (متوسط 0.7) در كشور است. با اين حال بخش‌هاي كشاورزي صنعت و خدمات كه با عدم مزيت نسبي مواجه هستند اما طي دوره مورد بررسي روند مثبت و رو به رشدي را در جهت حركت به سمت مزيت نسبي طي نموده‌اند.

فاقد چكيده لاتين