وقوع آربيتراژ در اجراي استانداردهاي گزارشگري مالي بين المللي در ايران: رويكرد انتقادي

فاقدعنوان لاتين

در سال 1394 اداره دارايي اصلاحيه‌اي مبني بر تهيه دو صورت مالي منتشر نمود. يكي مبتني بر استانداردهاي حسابداري ايران و ديگري مبتني بر استاندارهاي گزارشگري مالي بين المللي. اين اصلاحيه منجر مي‌شود تا در پايان دوره مالي، تهيه دو صورت مالي منتج به دو عدد متفاوت در سود (زيان) خالص شود. سودهاي متفاوت يك فرصت آربيتراژي براي اداره دارايي بوجود مي‌آورد تا بتواند از بين سود مشمول ماليات ناشي از استانداردهاي حسابداري ايران و سود مشمول ماليات مبتني بر استاندارهاي گزارشگري مالي بين المللي، سود بالاتر را انتخاب و ماليات عملكرد را بر اساس آن تنظيم نمايد. ريشه تفاوت در سودها، ناشي از عدم اجراي ارزش منصفانه در ايران و ناتواني در انجام برآوردهاي آن است. زيرا جهت اجراي ارزش منصفانه نياز به يك بازار مستقل است. بازاري كه دولت و ذينفعان در آن اثرگذار نباشند. در نتيجه نبود استانداردي مشابه استاندارد ماليات بر درآمد (ISA12) و لازم‌الاجراء نمودن استانداردهاي گزارشگري مالي بين المللي توسط اداره مالياتي، منجر شده تا حسابداري به مثابه ابزاري در دست عده‌اي قرار گيرد تا منافع خاص اداره دارايي تامين شده و منافع ديگر ذينفعان ناديده گرفته شود. اين اقدام عمل حسابداران، دولت‌ها را قوي‌تر و شركت‌ها را ضعيف‌تر مي‌نمايد و يك آگاهي و شعور تصنعي را براي استفاده‌كنندگان بوجود مي‌آورد. از اين رو يكي از دلايل عدم اتخاذ و پذيرش كامل استانداردهاي بين المللي گزارشگري مالي در ايران پيامدهاي مالياتي، ناشي از گزارشگري به ارزش منصفانه و عدم توجيه اقتصادي كابرد استانداردهاي بين المللي است.

فاقدچكيده لاتين