بررسي سبّ ولعن از منظر منابع فقهي

موضوع سبّ ولعن ازمسائل نخستين در جهان اسلام بلكه در عالم بشريت است، وداراي ابعاد مختلف سياسي، اجتماعي اخلاقي وسيعي مي باشد، و داراي جنبه هاي رواني وتبليغاتي چشمگير ي مي باشد، واز قدمت تاريخي بسيار طولاني برخور دار است ، واين مسئله در ميان جامعه اسلامي در مواجه با پيروان ومسالك مختلف بيشتر به چشم مي خورد.يكي از از موضوعاتي را كه وهابيت، آنرا بعنوان حربه برعليه شيعيان استفاده مي كنند موضوع (سبّ ولعن ) است.وهابيت معتقدند كه شيعيان، اصحاب پيامبر را سبّ و لعن مي كنند. و به خاطر همين تهمت، سختيها و مشكلاتي فراواني برشيعيان وارد شده وحتي محكوم به كفر شده اند.همين موضوع، باعث شده تا ( لعن) مورد توجه عموم مسلمانان قرار بگيرد و در اذهان انها هموار اين سؤال مطرح شود كه حكم لعن از جهت شرعي وحكمت آن وابعاد مختلف آن چگونه است؟اينك تلاش خواهيم كرد كه مفهوم (لعن وسب) را ازجهت لغوي وحكم آنرا از منظر كتاب و سنت مورد بررسي قرار بدهيم وموضعگيري پيروان خلفا واهلبيت (عليهم السلام) را بيان نموديم تا به حقيقت مطلب پي ببريم كه ايا شيعه تمامي صحابه را لعن وسبّ مي كنند يا خير؟ براساس تحقيقات انجام شده سبّ براساس اعقادات مسلمانان ممنوع و حرام است ولي لعن كردن برخي از افراد و گروه ها هم در قران و هم روايات به صراحت بيان شده است. كه لعن هيچ يك از اين افراد و گروه ها موجب كفر وارتداد شخص لعن كننده نمي شود، بلكه لعن برخي از گروه ها از منظر آيات و روايات تأكيد نيز شده است.