معناي ثقه درلغت واصطلاح رجاليين

ثقه مصدر"وثق" از باب ورِثَ در لغت به معناي اطمينان واعتماد كردن است،اين واژه درباره جمع و مفرد يكسان استعمال مي شود. در معناي اصطلاحي ثقه اختلاف بين رجاليين وجود دارد بعضي ثقه را امامي عادل گفته اند وبعض ديگر علاوه بر امامي عادل ضابط بودن را از شرايط ثقه شمرده اند طايفه سوم هيجكدام از امامي ، عادل ويا ضابط بودن را در ثقه قبول ندارند فقط اطمنان را كافي دانسته اند... «ثقه» در اصطلاح علم رجال، به راوي عادل ضابط امامي اطلاق شده و از جمله الفاظ صريح در توثيق و تعديل به شمار مي رود. بكار بردن لفظ "ثقه" درباره افراد غير امامي نشان دهنده اين مطلب است كه لفظ ثقه بتواند مثبت امامي بودن راوي باشد، مشكل است؛مرحوم كلباسي مي گويد: اگر كسي عدالتش احراز نشود علماي رجال توثيقش نمي كنند، اگر علما شخصي را توثيق كرد ومتعرض مذهب او نشد منظور امامي است،در صحاح و قاموس ثقه را به حفظ باحزم تفسير كردند،در المجمع، به حفظ بليغ«ضبط الشيئ ضبطاً،حفظه حفظاً بليغاً در پاره اي از كاربردهاي رجالي، لفظ ثقه تكرار شده كه از باب تأكيد بر "مورد اعتماد بودن راوي" است.