جعفر كذّاب و تلاش براي غصب مقام امامت امام زمان(عج)

Jafar Kadhab and trying to usurp the position of Imamate of Imam Zaman (as)

ائمه(ع) به علت اينكه رهبر شيعيان بودند، جايگاه ويژه‌اي ميان مردم و صاحبان قدرت داشتند. دارا بودن چنين جايگاه ويژه‌اي، باعث مي‌شد فرزندان ائمه(ع) به راحتي امامت برادر يا برادرزاده‌اي كه به مقام امامت رسيده را قبول نكنند و براي رسيدن خودشان به چنين جايگاهي تلاش كنند. يكي از اين فرزندان، جعفر برادر امام حسن عسكري(ع) و عموي امام زمان(عج) است. وي به دليل اينكه امام زمان(عج) خردسال و در غيبت بودند و به جز افراد معدودي از خانواده و شيعيان، شخص ديگري ايشان را نديده بود، در پي غصب مقام امامت امام زمان(عج) بود و براي مدتي عده‌اي از شيعيان را با خود همراه كرد اما در نهايت نتوانست به مقصود خويش برسد و به همين علت به جعفر كذّاب معروف گرديد. هدف اين مقاله آن است كه با روش توصيفي- تحليلي، عواملي كه بر جعفر كذّاب تأثير گذاشت تا ادعاي امامت كند و همچنين دلايلي كه در ردّ امامت وي وجود دارد، مورد بررسي قرار دهد.

The Imams (as) had a special place among the people and those in power because they were the leaders of the Shiites. Having such a special position made the children of the Imams (AS) easily not accept the Imamate of a brother or nephew who has reached the position of Imamate and try to reach such a position themselves. One of these children is Jafar, the brother of Imam Hassan Askari (AS) and the uncle of Imam Zaman (AS). Because Imam al-Zaman (as) was young and in absentia, and except for a few members of his family and Shiites, no one had seen him, he sought to usurp the position of Imamate of Imam al-Zaman (as) and for some time with some Shiites. He accompanied himself, but in the end he could not reach his goal and for this reason he became known as Jafar Kadhab. The purpose of this article is to use a descriptive-analytical method to examine the factors that influenced Jafar Kadhab to claim Imamate, as well as the reasons for rejecting his Imamate.