بررسي اوضاع اجتماعي نواحي مركزي ايران در دوره حكمراني آل بويه

A study of the social situation in the western regions of Iran during the reign of Al-Buwayh

آل بويه، سلسله اي ايراني نژاد و شيعي مذهب،منسوب به ابوشجاع بودندكه ميان سال هاي 322-488ه.ق بر بخش بزرگي از عراق(عجم و عرب)،جزيره،شام و بخش هاي مختلفي ايران از جمله جبال حكومت كردند. ايران و بخصوص غرب آن از ديرباز حسب موقعيت جغرافيايي و تاريخي منشأ تحولات مهمي در تاريخ ايران بوده است. اين منطقه در قرن چهارم ه.ق در دوره حاكميت شاخه اي از آل بويه، در عرصه تحولات سياسي، فرهنگي و اجتماعي نمود ويژهاي يافت.سوال محوري پژوهش حاضر آن است كه اوضاع اجتماعي ايران در دوره حكمراني آل بويه چگونه بوده است؟ فرضيه مطرح شده اين است كه در سايه آرامش نسبي كه حكومت آل بويه فراهم نموده بود زمينه ايي براي رونق اجتماعي فراهم آمد. با اين حال نابرابري هاي اجتماعي همچنان بر اين منطقه حاكم بود. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، كه به روش توصيفي - تحليلي و بر اساس مطالعات كتابخانه انجام شده،اين منطقه درواقع دربردارنده نوعي جمع اضداد يا حتي پارادوكس تاريخي در درون خود است. چرا كه عليرغم اينكه اين منطقه از لحاظ سياسي در اين قرن از ثبات چنداني برخوردار نيست به لحاظ اجتماعي سنت هاي ديرينه تاريخ ايران در اين منطقه پابرجا بوده است.

The Buyids, a dynasty of Iranians and Shiites, were attributed to Abu Shuja, who ruled over large parts of Iraq (Ajam and Arab), the island, the Levant, and various parts of Iran, including the mountains, between 322-488 AH. Iran and especially its west has long been the source of important changes in the history of Iran in terms of geographical and historical location. This region was especially prominent in the field of political, cultural and social developments in the fourth century AH during the rule of a branch of Al-Buwayh. The central question of the present study is what was the social situation of Iran during the rule of Al-Buwayh? The hypothesis is that in the shadow of the relative calm provided by the Buwayhid government, the groundwork was laid for social prosperity. However, social inequalities still prevailed in the region. According to the findings of this research, which has been done in a descriptive-analytical method and based on library studies, this region actually contains a kind of set of contradictions or even a historical paradox within itself. Because despite the fact that this region is not very politically stable in this century, the ancient traditions of Iranian history have been socially established in this region.