بررسي پديدارشناختي حجاب زنان از منظر گردشگران خارجي (مورد مطالعه: مدرسه علميه ناصريه اصفهان)

گونه‌ي جامه و پوشش، از نشانه‌هاي برجسته‌ي فرهنگي است. پوشيدن حجاب گونه‌اي كنش اجتماعي شمرده شده كه نشان‌دهنده‌ي‌ انديشه‌ها و باورهاي زنان مذهبي است و همواره مورد نگرش غيرمسلمانان، به‌ويژه گردشگران خارجي بوده است؛ از آنجايي ‌كه زنان گردشگر در بدو ورود به ايران با پديده‌‌ي نويني به نام «حجاب»، روبرو مي‌شوند كه بايسته به پاسداشت آن هستند؛ پژوهش در اين زمينه‌ و بررسي ديدگاه‌هاي آنها، شايسته است. به همين منظور پژوهشگر، به سبب جاذبه‌هاي گردشگري اصفهان، ازجمله مسجد امام و در كنار آن «مدرسه‌‌ي علميه‌‌ي ناصريه» و همچنين تكاپوي تبليغي اين مدرسه كه سبب شده روزانه صدها گردشگر از اين جايگاه بازديد كنند، به پژوهش پيرامون پديده‌ي‌ حجاب از نگرگاه گردشگران خارجي، در اين نشانگاه پرداخته است. اين پژوهش بر پايه‌ي رويكرد «پديدار شناختي» و با بهره‌گيري از روش «تحليل مضمون» انجام يافته و از فنون مشاهده، مصاحبه و بررسي اسناد، بهره برده است. برآيند به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد، حجاب از نگرگاه گردشگران خارجي، دربردارنده‌ي باورداشت‌هايي همچون: «تبعيض جنسيتي»، «سلب اختيار»، «مانع ابراز وجود» «مردسالار»، «ايدئولوژيك»، «مشقت‌بار»، «سنتي»، «متمايز از عفاف» و «مانع آزادي» است. گردايش نگره‌ها نشان مي‌دهد كه بار معنايي حجاب در كارآزمايي زيسته‌ي آنها «محدوديت منفي» است؛ بنابراين هرگونه سياست‌گذاري در گسترش حجاب بايد بر پايه‌ي دگرگوني نگرش باشد.