مروري بر روش‌هاي ارزيابي چرخه عمر مفيد ساختمان

اين مقاله با هدف مروري بر مقالات منتشر شده در خصوص روش‌هاي ارزيابي چرخه عمر نوشته‌شده است. تمركز اصلي بر محدوديت ها و پيشرفت‌هاي روش‌شناختي در مقالات منتشر‌شده است كه در حقيقت پايه‌اي براي تحقيقات بعدي بر روي خلاهاي موجود در ادبيات تحقيق باشد. با توجه به رابطه تنگاتنگ صنعت ساختمان و آلودگي محيط‌زيست توجه به اثرات محيط‌زيستي داراي اهميت است. در حال حاضر، روش ارزيابي چرخه زندگي (LCA) يكي از ابزارهاي اندازه‌گيري نسبتاً جديد است كه قادر به ارزيابي اثرات محيط‌زيستي و اجراي آن در صنعت ساختمان است. LCA به عنوان تجزيه و تحليل سيستماتيك فرآيندها و محصولات صنعتي با بررسي جريان انرژي و مصرف مواد، زباله‌هاي آزاد شده در محيط‌زيست و اندازه گيري و ارزيابي گزينه‌هاي بهبود محيط‌زيستي تعريف شده است. هدف اين مقاله بررسي روش‌هاي LCA و مراحل و موارد موثر بر محيط و بررسي اهداف و محدوديت‌هاي موجود است. مطالعات نشان‌دهنده آن است كه تا كنون چرخه عمر بيشتر براي ساختمان‌هاي انرژي صفر و در مقياس شهري مورد استفاده قرار گرفته و كمتر از آن براي ارزيابي ساختمان‌هاي مسكوني در مقياس شهري كه مورد استفاده عموم است استفاده شده است. اين ابزار مي‌تواند در ساختمان‌هاي مسكوني و همچنين براي پروژه‌هاي بازسازي كه به منظور مقاوم‌سازي ساختمان در مقابل مصرف انرژي است به كار رود. اين امر مستلزم مشخص شدن پارامترهاي موثر و اطلاعات لازم براي آناليز گسترده آنها مي باشد.