بررسي بنيادهاي معنايي تكنولوژي مدرن و پيامدهاي فرهنگي-اجتماعيِ آن از منظر اخلاق فلسفي

تكنولوژي مدرن، در عين فراهم‏آوردن امكانات فراوان براي انسان، پيامدهاي ناگوار فراواني نيز داشته است؛ اما  با آنكه گفتگوي فراوان انديشمندان از پيامدهاي آن، علل و عوامل پيامدها و چگونگي ارتباط ميان اين علل و پيامدها، به‏صورت مبسوط بحث نشده است. پژوهش حاضر مي‏كوشد در چارچوب رويكرد اخلاق فلسفي، با روش تحليلي و عقلي و نيز استناد به ديدگاه‏ نظريه‏پردازان تكنولوژي، به اين بُعد از پيامدها بپردازد. از منظر اخلاق فلسفي، تكنولوژي مدرن، برمبناي معاني دنياگرايانه و حاكميت شهوت ‏و غضب بر عقل شكل گرفته كه اين بنياد معنايي، به نابودي زيبايي‏هاي اخلاقي و انسانيت انسان، سيري‏ناپذيري و سلطه‏جويي وي بر ديگران، تعطيلي قوه تعقل و وارونگي شناختي، اسارت عقل و تمام وجود انسان تحت حيوانيت، سيلان و بي‏هويتي و در نهايت با شكل‏دهي سيرتي حيواني، به رنج وصف ‏ناپذير نابودي انسان مي‏انجامد؛ بدين ‏لحاظ، تكنولوژي نيز در سطح كلان اجتماعي به نابودي ارزش‏هاي انساني، سلطه بر طبيعت، انسان و جامعه، امكان‏زدايي تعقل نظري و تغيير ادراكات و طرز فكر افراد، سيلان و بي‏هويتي دائمي و اسارت فرهنگ و انسان تحت الزامات تكنولوژي انجاميده و در نهايت با شكل‏دهي جهان‏زيست افراد، به‏عنوان محرك بيرونيِ حركت جوهريِ نفوس انساني، بستر شكل‏ گيري هويت ثانويه ناسازگار با فطرت و هويت اصيل انساني در افراد را فراهم مي‏كند كه حاصل اين ‏همه، عيان‏سازي تناقض پنهان در فرهنگ و تمدن غربي است.