مطالعۀ جامعه شناختي كنشگري زنان در فضاهاي شهر تهران

در اين مطالعه، سعي بر آن بوده تا با استفاده از روش كيفي و استراتژي پديدارشناسانه و همچنين انجام مصاحبه هاي عميق و نيمه ساخت يافته، به نوعي سنخ شناسي در ارتباط با كنشگري زنان در فضاهاي شهر تهران دست يابيم. روش نمونه گيري، هدفمند با حداكثر پراكندگي بوده است. نمونۀ مورد مطالعه 30 نفر از زنان ساكن شهر تهران هستند كه  در سال 1400، با مراجعه به چندين نقطۀ پرتردد در مناطق شمال، جنوب، شرق و غرب و مركز شهر تهران مورد مصاحبه قرار گرفته اند. بر اساس نتايج بدست آمده، كنشگري زنان در فضاهاي شهر تهران را مي توان به كنشگري اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، ورزشي و فراغتي و كنشگري نمايشي و نابهنجار دسته بندي نمود. نتايج نشان مي دهد كه زنان در برخي از عرصه ها در فضاي شهر تهران، مانند عرصه هاي فراغتي و همچنين در ارتباط با نوع پوشش و رفتار با وجود فشارها و محدوديت ها، كنشگري خلاقانه و فعال دارند و در برخي از عرصه ها مانند عرصه هاي اقتصادي، كنشگري زنان، منفعل و بيشتر در جهت تبعيت از ساختار موجود است. حضور زنان در عرصه هاي گوناگون فضاي شهري مي تواند زمينۀ ايجاد تحولات زيادي باشد كه اين امر مستلزم ايجاد تغييرات ساختاري و فرهنگي و تغيير نگرش نسبت به جايگاه زنان و به رسميت شناختن توانمندي هاي آنان و توجه به نيازها و خواسته هاي آنان در فضاهاي شهري و ايجاد زمينه جهت اشتغال سالم و كنشگري فعال و خلاقانه زنان در فضاهاي شهر تهران است.