بررسي عوامل مرتبط با افزايش سن ازدواج در شهر نوشهر

افزايش سن ازدواج، معضل و آسيبي است كه اگر پايش نشود، افسردگي، كاهش اميد به زندگي و فعاليت سازنده در كشور رخ مي‌دهد. هدف اين تحقيق، بررسي مهم ترين عوامل مؤثر در تأخير سن ازدواج در شهر نوشهر مي‌باشد. نوع تحقيق، كابردي و روش توصيفي- تحليلي است. جهت گردآوري اطلاعات از روش‌هاي كتابخانه‌اي و ميداني (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعۀ آماري تحقيق خانوارهاي شهر نوشهر مي‌باشند كه طبق فرمول كوكران، تعداد نمونه 384  نفر از طريق نمونه‌گيري تصادفي ساده مورد پرسشگري قرار گرفتند. روايي پرسشنامه با كمك 10 نفر از اساتيد حوزۀ فرهنگي شهر مورد تاييد قرار گرفت و پرسشنامۀ نهايي تنظيم گرديد. سطح پايايي پرسشنامۀ تحقيق با استفاده از روش آلفاي كرونباخ 0.74 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون تحليل عاملي اكتشافي) استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه نتيجۀ حاصل از تقليل 29 متغير، 3 عامل بوده است كه عبارتند از: عامل اقتصادي، عامل اجتماعي و عامل فرهنگي كه در اين ميان، عامل اقتصادي با مقدار 8.69  درصد، به تنهايي قادر است  15.39 درصد واريانس را تبيين  كند و اين امررابطۀ بين عوامل اقتصادي و افزايش سن ازدواج را تأييد مي‌كند؛ درنتيجه هرچه شرايط اقتصادي و مادي جوانان، به‌عنوان بسترهاي بنيادي براي ازدواج، مهيا باشد، تمايل ايشان به تشكيل زندگي مشترك بيشتر مي‌شود.