ارزيابي زيست پذيري شهري كلان شهر مشهد با تأكيد بر شاخص فرهنگ و پايداري اجتماعي

شهرهاي زيست‌پذير، مكان‌هايي براي زندگي اجتماعي، خلق زيبايي و حضور همۀ ساكنان در قلمرو عمومي بدون آلودگي و ترافيك هستند. اصول اجتماعي و ارزش‌هاي آن در شهر زيست‌پذير، جايگاه ويژه‌اي دارد. در شهر زيست‌پذير، آستانه‌هاي رضايت اجتماعي و ارزش‌هاي هويتي داراي اهميت زيادي هستند. هدف اصلي اين پژوهش، تحليل زيست‌پذيري شهري كلان‌شهر مشهد با تأكيد بر شاخص فرهنگ و پايداري مي‌باشد. روش تحقيق اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و  به لحاظ روش، توصيفي- تحليلي مي‌باشد. با استفاده از نرم افزار GIS نقشه‌هاي مربوط به وضعيت هر كدام از زير شاخص‌هاي عيني براساس محدودۀ مناطق كلان‌شهر مشهد ترسيم گرديده است. براي شاخص ذهني كه داراي 15 گويه است، از پرسشنامه استفاده گرديد. حجم نمونه در كل مناطق شهر مشهد برابر با 402 نفر بوده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه منطقۀ ثامن كلان‌شهر مشهد، بهترين منطقه از نظر شاخص فرهنگ و پايداري اجتماعي از بعد زيست‌پذيري شهري مي‌باشد. پس از منطقۀ ثامن، منطقۀ 8  به لحاظ فرهنگ و پايداري اجتماعي داراي بهترين شرايط مي‌باشد. نامناسب‌ترين منطقه هم به لحاظ فرهنگ و پايداري اجتماعي، به ترتيب مناطق 2، 4 و 7 مي‌باشند. در نهايت هم پيشنهادهايي در ارتباط با افزايش سطح زيست‌پذيري شهري از بعد فرهنگي و پايداري اجتماعي در كلان شهر مشهد ارائه شده است.