كاربرد تلفن‌هاي همراه هوشمند و رسانه هاي اجتماعي در شرايط بحران: تجارب جهاني و درسهايي براي ايران

گسترش تلفن‌هاي همراه هوشمند و رسانه‌هاي اجتماعي، ارتباطات بحران را متحول كرده و باعث شده است كه مشاغل اين حوزه به يك تجديدنظر جدي نياز پيدا كنند. بااين‌وجود هنوز از تمام ظرفيت اين فناوري‌هاي نوين در شرايط بحران استفاده نشده است. در اين مقاله ي سياست پژوهانه در ابتدا به الگوهاي شهروند محور ارتباطات بحران مي‌پردازيم و اصلي‌ترين راه‌ها براي استفاده از رسانه‌هاي اجتماعي و تلفن‌هاي همراه هوشمند قبل، حين و پس از بحران را بر اساس تجارب اخير جهاني و نيز مباني نظري شناسايي مي‌كنيم. سپس به مرور وضعيت معاصر ارتباطات بحران در ايران مي‌پردازيم و در تطبيق با تجربه‌هاي جهاني در استفاده از رسانه‌هاي اجتماعي و تلفن‌هاي همراه هوشمند در ارتباطات بحران، راه‌حل‌هايي براي استفاده از فناوري‌هاي نوين در ارتباطات بحران ايران ارائه مي‌دهيم. رسانه‌هاي اجتماعي در هر سه مرحله قبل، حين و بعد از بحران نقش مهمي در مديريت شرايط بحراني دارند. سيستم مديريت بحران ايران از الگوهاي يك‌طرفه ارتباط با شهروندان درگير بحران استفاده مي‌كند و اصلي‌ترين رسانه‌هاي آن براي ارتباط با مردم در شرايط بحراني رسانه‌هاي جمعي هستند. راه‌حل‌هايي كه با استفاده از آن‌ها سيستم مديريت بحران مي‌تواند از گوشي‌هاي هوشمند و رسانه‌هاي اجتماعي در شرايط بحراني استفاده كند شامل سياست‌گذاري براي استفاده از فناوري‌هاي نوين، ايجاد حساب كاربري در شبكه‌هاي اجتماعي، گفت‌وگوي آنلاين با مردم، استفاده از برنامه هاي كاربردي تلفن همراه، ادغام رسانه‌هاي اجتماعي و رسانه‌هاي سنتي با يكديگر و تقويت زيرساخت‌هاي اينترنت و تلفن همراه در تمام نقاط كشور هستند.