رخساره ها و محيط رسوبي بخش پاييني سازند آخوره (ائوسن مياني)، برش شوراب، شمال نايين

توالي مورد مطالعه شامل بخش پاييني سازند آخوره (ائوسن مياني) در شمال نايين واقع در زون ايران مركزي مي‌باشد. اين سازند به صورت نهشته‌هاي آواري و با ضخامت زياد در طي فاز كوهزايي لاراميد و فرسايش بلندي‌هاي حاصل از چين خوردگي و همزمان با فعاليت‌هاي آتشفشاني بعد از ائوسن تشكيل شده است. اين توالي شامل 505 متر ماسه سنگ، كنگلومرا و سيلستون بوده كه به 10 واحد چينه شناسي تفكيك شده است. در توالي مورد مطالعه رخساره‌هاي آواري شناسايي شده شامل سه دسته اصلي درشت، متوسط و ريزدانه و همچنين رخساره‌ي خاك ديرينه P مي باشد.. رخساره درشت دانه شامل Gcm، Gh، Gp، Gci، Gmm و Gmg مي‌باشد. رخساره دانه متوسط شامل Sh و Sm بوده و رخساره‌ي دانه ريز شامل Fl، Fsmو Fm مي‌باشد. رخساره هاي شناسايي شده در توالي مورد مطالعه به چهار مجموعه رخساره آواري گروه بندي شده‌اند. همچنين عناصر ساختاري GB، SG، SB و OF شناسايي گرديده است. اين عناصر ساختاري مربوط به يك محيط قاره‌اي از نوع رودخانه بريده بريده است. وجود محيط قاره‌اي در بخش پاييني سازند مذكور با مطالعات جغرافياي ديرينه هم خواني دارد. مطالعه اين توالي رسوبي علاوه بر اين كه براي اولين بار محيط رسوبي آن مورد بررسي قرار مي‌گيرد، نتايج بدست آمده نيز اطلاعات مهمي را در رابطه با تكامل ژئوديناميكي ايران مركزي در طول ائوسن مياني ارائه مي‌نمايد.