ريزرخساره ها، محيط رسوبي و توالي هاي دياژنزي سنگ هاي كربناته سازند آسماري (تاقديس چناره، جنوب لرستان)

به منظور شناسايي و درك تاريخچه رسوب گذاري سنگ هاي كربناته سازند آسماري، يك برش چينه شناسي به ضخامت 145 متر در جنوب لرستان (تاقديس چناره) انتخاب شده است. ليتولوژي اين سازند تناوبي از سنگ آهك هاي نازك لايه، متوسط لايه، ضخيم تا خيلي ضخيم لايه دولوميتي شده مي باشد. در اين برش مرز زيرين سازند آسماري با سازند شهبازان به صورت ناپيوستگي پيوسته نما (پاراكانفورميتي) و مرز بالايي آن با سازند گچساران تدريجي مي باشد. نمونه هاي برداشت شده از اين برش 145 نمونه مي باشد كه از  لحاظ محيط رسوبي و فرايند هاي دياژنزي مورد بررسي قرار گرفتند بر اساس شواهد صحرايي و مطالعات برش هاي نازك ميكروسكوپي و با توجه به وجود شواهدي نظير فراواني روزن داران بنتيك بدون منفذ با پوسته پورسلانوز در بافتي از وكستون تا پكستون، جلبك هاي قرمز، دانه هاي كوارتز تخريبي در اندازه سيلت، جورشدگي ضعيف تا متوسط رسوبات و بافت گل پشتيبان در نهايت منجر به شناسايي 7 ريزرخساره مربوط به 4 كمربند رخساره اي لاگون، سد، بخش محدود شده (رمپ مياني) و رمپ داخلي گرديد. در اين برش چندين فرآيند دياژنزي مانند ميكريتي شدن، نوريختي (افزايشي و كاهشي)، سيماني شدن (سيمان هم محور، هم ضخامت فيبري، هم بعد، بلوكي، دروزي و پويي كيلوتوپيك)، فشردگي (مكانيكي و شيميايي)، انحلال (وابسته به فابريك و غيروابسته به فابريك)، جانشيني (پيريتي شدن، سيليسي شدن و دولوميتي شدن) و تعيين مدل دياژنزي شده است. براساس شواهد پتروگرافي، توالي پاراژنتيكي نهشته هاي سازند آسماري در اين برش در چهار محيط دريايي، آب شيرين، تدفيني و بالاآمدگي تفسير شده است. سه مرحله دياژنزي يعني دياژنز اوليه (ائوژنز)، دياژنز مياني (مزوژنز) و دياژنز نهايي (تلوژنز) براي نهشته هاي مورد مطالعه تعيين شده است.