رسوب شناسي و زمين شيمي رسوبات ساحلي خليج پزم، جنوب خاوري ايران

منطقه مورد مطالعه در شمال باختر شهرستان چابهار و جنوب خاوري ايران، در بخش ساحلي منشور برافزايشي مكران واقع شده است. هدف از  انجام اين پژوهش بررسي رسوب شناسي و زمين شيمي رسوبات ساحلي خليج پزم به منظور بررسي غني شدگي غلظت زمينه اي فلزات سنگين و تغييرات سطح آب دريا منطقه مورد مطالعه مي‌باشد. بيشينه عمق خليج پزم 20 متر مي باشد. در اين پژوهش ابتدا، مطالعات كتابخانه اي و اسنادي (شامل جمع آوري مجموعه نقشه ها، مقالات، كتاب ها و تحقيقات مرتبط با موضوع پژوهش) انجام شد. سپس در بازديدهاي ميداني، با استفاده از مغزه گير اوگر (Euger) دو عدد مغزه رسوبي از رسوبات هولوسن در محدوده كم عمق ساحلي و زير حد جزر‌‌و‌مدي در خليج پزم برداشت شد. نمونه‌برداري به روش سيستماتيك از  تمام بخش‌هاي مغزه رسوبي به تعداد 22 نمونه انجام شد كه اين نمونه ها مورد تجزيه و تحليل رسوب شناسي (دانه‌بندي، تعيين تيپ رسوبي، رسم نمودارهاي مختلف، شناسايي اجزاي متشكله و تعيين رخساره‌هاي رسوبي) و زمين‌شيمي (بررسي‌هاي كاني‌شناسي به روش ميكروسكپي، تعيين درصد فراواني عناصـر با روش تجزيه عنصري ICP-OES، تعيين درصد كربنات ها با دستگاه كلسي‌متر خودكار) قرار گرفتند. نتايج دانه‌بندي رسوبات نشان مي دهد اندازه ذرات غالباً در حد رس  تا سيلت و مقادير كمتري ماسه و گراول مي باشد كه در برخي افق ها ذرات در اندازه ماسه و گراول مقادير بيشتري نشان مي دهد. ذرات گراولي عمدتاً مرتبط با خرده هاي اسكلتي بوده و ميزان كربنات در رسوبات بين 17 تا 84 درصد متغير است. نتايج تجزيه و تحليل عنصري نيز حاكي از آن است كه كاني‌هاي تخريبي تشكيل دهنده رسوبات، شامل كوارتز، فلدسپات، مسكوويت، پيروكسن، آلبيت و كاني هاي رسي كائولينيت، كلريت، و ايليت هستند. فراواني عناصر به‌ويژه آلومنيوم، منيزيم، منگنز، كروم، باريم با تغييرات سطح آب دريا ارتباط معكوس و دو عنصر كلسيم و استرانسيوم كه معرف رسوبات درون حوضه اي است، با تغييرات سطح آب دريا ارتباط مستقيم دارند. نتايج معادل سازي سن تقريبي توالي رسوبي نشان مي دهد دو فاز مهم پيشروي و بالا آمدن سريع سطح آب دريا در محدوده زماني از 2100 تا 2800 و نيز از 4900 تا 5800 سال قبل رخ داده است.